San Ren Xing

(website)

Midden in de Gentse studentenbuurt treffen hongerige voorbijgangers - student of geen student - sinds kort San Ren Xing aan, een Chinees restaurant genoemd naar een gezegde van Confucius (zijn er andere Chinese gezegdes, vraagt een mens zich al ’s af). Aan Chinese restaurants geen gebrek in Gent, maar bij San Ren Xing zou je vooral de authentieke Chinese keuken kunnen ervaren, met gerechten die je nergens anders kan krijgen in het Gentse.

 

Bij zijn niet meteen authentiek Chinees aperitief (Picon vin blanc, en dat ligt volledig aan Captain Critic zelve) krijgt de kapitein enkele hapjes van het huis: edamame, wakame en gedroogde tofureepjes die er wat uitzien als fettuccine. Lekker.

 

Dat gebrek aan authenticiteit wordt meteen goedgemaakt met het tweede gerecht: twaalf uur in soja, vijfkruidenpoeder en bonenpasta gemarineerde runderschenkel. De dunne schijfjes runderschenkel zijn zacht, smaakvol en worden opgediend met dong bei sojasaus, naar verluidt zoals de traditie het voorschrijft. Voor wie toch graag afwijkt van tradities staat er ook zoetzure saus en sambal op tafel. Een hele maaltijd lang trouwens. 

 

 

Daarna de ‘familie dim sum mix’. Een selectie zachte dumplings en krokante loempia’s. U vraagt zich nu ongetwijfeld af: ‘welke dim sum zijn dat dan allemaal, o gewaardeerde kapitein?’. Wel: siu mai, hakao, xiao liangbao, sha siu, mantou en ook nog wat gekleurde dumplings en een melk bao bun. Ziezo, duidelijk? Meteen daarna volgt er nog een bordje klassieke kipsatés en ja: alles valt erg in de smaak.

 

Je kan bij San Ren Xing ook ‘off menu’ gaan, en dat doet Captain Critic dan ook met heerlijke gepaneerde kippenblokjes met gewokte groenten en sticky witte rijst. Onder de rubriek ‘finger food’ op de menukaart treft de kapitein nog een bao bun met varkensvlees aan, maar wanneer die aan tafel arriveert beseft Captain Critic dat die qua formaat minder onder de rubriek ‘finger food’ thuishoort dan wel onder de rubriek ‘pita’s die je na middernacht in de Overpoort in je bakkes duwt’. Hoe dan ook: smaken doet de bao bun.

 

Als dessert nog een hilarisch dessertbordje met daarop een custard bun versierd als een schattig klein varkentje, een bol vanille- en chocolade-ijs, drie toefjes slagroom, een sigarenkoekje, een stuk appelsien en een halve passievrucht.

 

Het is algemene kennis dat de meeste Chinese restaurants in onze contreien hun gerechten aanpassen voor een westers publiek, maar ook al is de kapitein nog nooit in China geweest: iets zegt hem dat San Ren Xing dicht in de buurt komt van wat je in de Volksrepubliek zelf geserveerd zou krijgen. De boeren en het spuwen moet je er gelukkig zelf maar bij verzinnen. En voor wie dat er tóch graag bij zou willen: de Overpoort is gewoon vlakbij.