Casa De Las Tapas
Al sinds mensenheugenis (of toch zolang Captain Critic het zich kan herinneren - beide zijn niet noodzakelijk hetzelfde) vind je in het Patershol het Spaanse restaurant Casa De Las Tapas terug. Wie Spaanse keuken zegt, zegt tapas en voor wie toch nog moest twijfelen staat het woord ook gewoon nog ’s duidelijk vermeld in de naam van het restaurant. Handig.
Het is dus voor tapas dat je hier moet zijn. Maar eerst een aperitief. Een smakelijke vermú Maset meer bepaald. Niets zo populair in Spanje voor een aperitief als een rode vermouth. En geef die Spanjaarden maar ’s ongelijk.
Om te beginnen enkele koude tapas: pan con tomate, queso manchego en jamón serrano. Het pan con tomate is mooi geroosterd en de smaken (tomaat, olijfolie en knoflook) zitten goed. Vooral de knoflook smaakt stevig door, maar daar hoor je de kapitein in de regel slechts zelden over klagen. In tegenstelling misschien tot wie het ongeluk heeft om op dat moment zijn gesprekspartner te zijn.
De dressering van de manchego en de serrano vertoont opmerkelijke gelijkenissen. De kaas wordt gepresenteerd samen met één enkele okkernoot (het is dan nog een halve), de ham met één enkele olijf. Probeer dat maar ’s te delen met je tafelgenoten. Beiden zijn uiteraard hypereenvoudig (Kaas. Vlees. Gedaan.) maar wel uiterst smakelijk. Het enige nadeel bij de serranoham is dat die niet al wat begint ‘weg te smelten’ zoals bij Spaanse temperaturen het geval is. Maar daar kan je Casa De Las Tapas moeilijk de schuld van geven. Bij de manchego en de serrano wordt er ook nog een mandje brood geserveerd, wat Captain Critic - na de pan con tomate - sowieso niet volledig zal op krijgen. Schaamte is zijn deel.
Na de koude tapas volgen de warme tapas. Dat had niemand zien aankomen. Tigres, albóndigas, patatas bravas en pimientos de Padrón. Tigres zijn een soort mosselkroketten in de schelp. Deze zijn alvast heel geslaagd. Het is enkel aan te raden om de schelp zeker niet mee op te eten. Het is maar dat u gewaarschuwd bent. De ‘albóndigas en salsa de tomate frito’, oftewel gehaktballetjes in tomatensaus, zijn een beetje aan de droge kant maar absoluut wel lekker.
Een bezoek aan een tapasbar zonder een portie patatas bravas is zoals een seizoen Jupiler Pro League zonder bijhorend trainerskerkhof. Gruwelijk incompleet. Deze patatas bravas (gefrituurde, handgesneden aardappelblokjes met salsa brava) zijn smakelijk maar de salsa brava mocht iets meer doorsmaken. Pimientos de Padrón zijn zachte gegrilde pepertjes met zeezout uit het Galicische dorpje Padrón. Nog zo’n classic die niet mag ontbreken bij een avondje tapas.
Om af te sluiten laat de kapitein nog een crema Catalana aanrukken, de welbekende Spaanse versie van een crème brûlée. Een smakelijke custard, een krokant laagje gekaramelliseerde suiker en een toets van sinaasappel. Perfect. Een glas gekoelde Moscatel maakt de Spaanse ervaring compleet. Mooi is bovendien dat je hier Spaanse prijzen betaalt, en dat in centrum Gent. Dat mag wat Captain Critic betreft nog geregeld gebeuren.
Reacties
Een reactie posten