Captain Critic

( website ) Niet-vleesliefhebbers wezen meteen gewaarschuwd en lezen beter niet verder. Voor zij die echter de klassieke, tijdloze schoonheid van een majestueuze, rode, gemarmerde entrecôte weten te waarderen - waarmee u overigens meteen tot de selecte vriendenkring van Captain Critic gaat behoren - heeft de kapitein een uitgelezen stek gevonden. Gillis is het culinaire project van twee broers die al decennia in het vak zitten, respectievelijk als slager en kok, en je merkt dat ze hun passie hebben meegenomen naar dit restaurant. Zo komt de zaalchef een tafeltje aanrollen met daarop een zevental verschillende rassen 6 weken gerijpte entrecôtes. Je kan bij het maken van je keuze dus rustig bekijken welk vlees je in de kuip hebt (woordspeling!). De kapitein kiest voor een vergeten ras van eigen bodem: West-Vlaams Rood. Het voorgerecht zal niet ieders cup of tea zijn, maar Captain Critic is niet minder dan euforisch over de 25 cm lange gegratineerde rundermergpijp die

( website ) Het is voor een lunch dat Captain Critic restaurant La Provence vereert met een bezoek. Het weer laat het toe om buiten te eten en het terras is verrassend gezellig. Het is nu ook weer niet zo dat je je onmiddellijk in de Provence waant, maar hoeft dat? Welke Franse stad kan er immers aan de parel van West-Europa tippen (Gent, voor wie het nog niet begrepen moest hebben)? Alleen al door de afwezigheid van baretten, zwart-witte horizontaal gestreepte truitjes, vrouwelijk okselhaar en dag in dag uit kikkerbillen en escargots verorberende types die Jean-Louis of Jean-François heten, heeft de thuisstad van de kapitein een streepje voor op eender welk hol onze zuiderburen een stad plegen te noemen. Stereotypering. Heerlijk. Een lunch dus. De duisternis van de avond mag dan wel het terrein zijn waarop Captain Critic bij voorkeur opereert maar een lunchformule biedt dan weer het voordeel van een uiterst schappelijke prijs. En dat is ook hier het geval: € 17,50 voor tw

( website ) 't Koningshuis noemt zichzelf op zijn website "een pure grillade-bistro" maar de term hamburgerrestaurant past toch net iets beter bij deze zaak. Nagenoeg alle tafelgasten blijken hier één van de verschillende burgers op de kaart te nemen. Uitbaters hoeven zich vandaag de dag zeker niet te schamen wanneer ze hun kaart toespitsen op de hamburger in zijn meer ambachtelijke versie. Het meest succesvolle Amerikaanse culinaire exportproduct is hipper dan ooit, en dan hebben we het niet over de vele ketens maar over de luxeburger. De burger waar je € 17 voor neertelt, ook al bestaat die welbeschouwd uit dezelfde componenten als de hamburger die je van Ronald McDonald voorgeschoteld krijgt. Na het plaatsnemen krijgt de kapitein onmiddellijk een portie nachos en een papieren zakje brood op tafel. De bediening blijft overigens de hele avond snel en attent, op dit vlak geen minpunten. Het interieur is iets minder geslaagd en komt toch eerder kil en ongezell