Frites Atelier


Neen, Captain Critic schreef tot op heden nog geen recensies over frituren. Kan u daaruit afleiden dat de kapitein geen respect zou hebben voor deze onmiskenbare vorm van Belgisch erfgoed? Was uw mond! Uiteraard niet! Captain Critic houdt evenveel van een goede frituur als de gemiddelde Vlaming, maar dat maakt van een frituur nog geen restaurant. Een frituur is iets volkomen uniek, staat niet hoger of lager dan een restaurant, maar er wel volkomen los van. Voor één frituur maakt de kapitein echter graag een uitzondering: die van voormalig driesterrenchef Sergio Herman, de man ook achter The Jane, Pure C en AIRrepublic. die verder maar weinig introductie behoeft.


Frites Atelier Gent is na de vestiging in Antwerpen de tweede Belgische frituur van Herman. Als locatie heeft de Zeeuws-Vlaamse topchef de Groentenmarkt gekozen, met uitzicht op de legendarische Gentse cuberdonkraampjes (deze keer zónder gewelddadige vuistgevechten tussen rivaliserende uitbaters) en de Tierenteyn-winkel, bij wie Sergio (letterlijk) de mosterd haalt om zijn mayonaise te maken.


Frites Atelier is wat je zou kunnen noemen een ‘luxefrituur’. Een type frituur dat Captain Critic bij zijn weten nog niet gefrequenteerd heeft. Een frituur ook waar volgens Herman smaak, ambacht en vakmanschap centraal staan. Op fritesatelier.com staat te lezen dat Frites Atelier ontstaan is uit liefde voor frieten. Gelukkig maar. Stel je voor dat Frites Atelier ontstaan zou zijn uit een liefde voor puree. Zou maar raar geweest zijn.


Op het menu staan naast een ‘seasonal special’ enkele vaste waardes: het Indonesisch geïnspireerde pak friet ‘Indo peanut’ met pindasaus en kaffirlimoen (vervangbelg of niet, je krijgt de Hollander en de pindasaus toch niet uit Sergio Herman), de Aziatische all-rounder ‘kimchi special’ met naast Koreaanse kimchi ook nog Chinese wonton en Thaise srirachasaus, en last but definitely not least de ‘Vlaamse Stoverij’. Drie keer raden welke variant de kapitein gekozen heeft.


Jaaaa, de Vlaamse stoverij natuurlijk, of wat had u gedacht. Niet dat Captain Critic niet open staat voor nieuwe dingen, maar voor een eerste bezoek aan Frites Atelier wil de kapitein toch voor een klassieker gaan. Het pak friet dat hij meekrijgt stemt hem best tevreden: de frietjes zijn ongeschild (naar Belgische frietnormen atypisch), maar zeer smakelijk: krokant vanbuiten, zachte aardappel vanbinnen. De kapitein kan zelf een huisgemaakt sausje tappen bij zijn frietjes en gaat niet voor ‘deep truffle’, noch voor ‘French béarnaise’, evenmin voor ‘lovely andalouse’ en ook niet voor ‘the chef’s ketchup’, maar wél voor ‘the famous classic’. Of zeg maar gewoon mayonaise. Nog altijd de beste saus voor elk pak friet.


Het stoofvlees op de frietjes is meer dan geslaagd. Geen met maïzena gebonden glazig boeltje zonder vlees, zoals je in sommige - slechte - frituren stoofvleessaus op je frieten gepleurd krijgt. Neen, écht gestoofd rundvlees (in Petrus oud bruin blijkbaar), afgewerkt met ingelegde mosterdzaadjes en wat tuinkers.


Bij zijn frietjes heeft de kapitein twee kroketten genomen: de ‘slow cooked beef croquette’ en de ‘premium cheese croquette’. In het Engels dus, want Sergio Herman is een polyglot, en toegegeven: het aantal toeristen dat bij Frites Atelier staat aan te schuiven is niet onaanzienlijk.


De kaaskroket is de favoriet van Captain Critic: gemaakt van Gruyère, parmezan en gerijpte cheddar. Inderdaad toch wel andere koek dan de industriële kaaskroketten van Mora. De kroket werd licht bestrooid met vers tomatenpoeder en wordt geserveerd met basilicummayonaise. Een kaaskroket heeft niet veel saus nodig, zeker geen exemplaar dat zo smeuïg is als dit, maar de basilicummayonaise is zeker geslaagd, en smaakt ook wel bij één van Sergio’s frietjes.


De veredelde vleeskroket is smakelijk en mooi gepresenteerd. Een krokante, dunne korst met binnenin een vulling op basis van vlees van schouderstukken traag gegaard in ossenstaartbouillon. De vleeskroket wordt geserveerd met pepermayonaise en een mix van diverse pickles. Beide kroketten zijn van restaurantniveau en hebben op vlak van smaak en presentatie de signatuur van de chef meegekregen.


Om de dorst te lessen heeft Captain Critic een Tripel Karmeliet gekozen. Op het drankenbord staan er naast alcoholische en frisdranken ook enkele home made ice teas waarvan de 'frisse en opwekkende fruit- en kruidensmaken' volgens Frites Atelier heel goed samen gaan met de aardse smaak van aardappelen. Allemaal goed en wel, maar volgens de kapitein combineert een Tripel Karmeliet toch nog steeds beter met een pak frieten. Kwestie van persoonlijke smaak zeker?


Tot slot: volgens Sergio Herman is er ‘niets lekkerder dan een goede frites met een nog betere saus’. Daar zou hij eigenlijk best wel ’s gelijk in kunnen hebben, en bij Frites Atelier heeft de kapitein een heel lekkere ‘frites’ gegeten. Dat deed hij bovendien dan ook nog ‘s in een aangenaam kader én met vlotte en vriendelijke service: Captain Critic is tevreden.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor