Captain Critic

( website ) Neen, bij restaurant Carpaccio in Lochristi staat er geen echte Italiaan pizza’s te bereiden. De pizzabakker is een gewone Vlaming zoals u en ik. Is dat een probleem? Neen, hoegenaamd niet. Captain Critic vergeeft de Vlaamse pizzabakker in kwestie maar al te graag dit onmiskenbaar geval van cultural appropriation. Moet je geboren zijn in de laars om een schijf deeg in een pizzaoven te kunnen schuiven? Neen toch. Of beter: let’s find out, shall we. De kapitein gaat van start met een Rosso Antico rode vermouth, waarbij een bordje zwarte en groene olijven geserveerd wordt, net als een kommetje kleine grissini. Er staan best veel pasta- en vleesgerechten op de kaart, maar Carpaccio lijkt in de eerste plaats vooral een pizzeria te zijn. Dat merk je aan de behoorlijk authentieke steenoven waarin de pizza’s bereid worden én aan het aantal klanten dat een pizza komt afhalen.    Een pizza it is, then. En voor één keer gaat Captain Critic voor een pizza die hij nog noo

( website ) Knees To Chin is het geesteskind van twee Brusselse zussen die - na vier vestigingen in hun thuisstad - nu ook naar Antwerpen, Louvain-la-Neuve én Gent getrokken zijn. Dat noemt men dan het begin van een keten, nietwaar? Net zoals bij Vietnamese street food-kraampjes kan je bij Knees To Chin terecht voor een snelle en (relatief) gezonde hap. Moest u het zich afvragen: de naam verwijst naar de houding waarmee Vietnamezen in de straatjes op de stoeprand gehurkt zitten te eten. Knees To Chin brengt voornamelijk huisgemaakte rice paper rolls maar ook enkele andere Vietnamese gerechten en sides. Opvallend: het keukenpersoneel bestaat exclusief uit koks met een Vietnamese achtergrond. Iets wat toch sowieso een pluspunt genoemd kan worden. Niet dat je als Vietnamese Phuong, Hao of Trang genetisch per se voorbestemd bent om beter Vietnamees te kunnen koken dan zeg maar Bart uit Lovendegem, maar de kans is toch beduidend groter. En geef toe: je slaakt toch ook een zucht van o

( website ) Brasserie 't Klokhuys in het Patershol serveert intussen al sinds 1995 typisch Belgische gerechten voor een gezonde mix van locals en toeristen. Bij die klassiekers mag je denken aan stoverij en Gentse waterzooi, maar bijvoorbeeld ook aan ‘zurkelplets' (een varkenskotelet, een braadworst en een snede spek met zurkelpuree). Iets waarvoor Captain Critic in het winterseizoen al ’s zou durven tekenen, maar in de zomer toch eerder aan zich voorbij laat gaan. Het authentieke gebouw inclusief historische trapgevel en een interieur met houten lambriseringen, art deco lichtjes, marmeren bistrotafeltjes en - uiteraard - veel klokken zorgt voor een charmante setting. Een Picon vin blanc is dan weer het ideale aperitief in een klassieke brasserie als deze. Vanzelfsprekend vergezeld van een kommetje typische borrelzoutjes. Dat is bij wet verplicht in dit soort zaken.   Na zorgvuldige deliberatie (ook de kroketten met Gandaham waren een valabele optie) komt de kapitein uit

( website ) Culinaire duizendpoot Sam D’Huyvetter ( Bar Bask , Yalo, De Blauwe Kiosk ) baat in Sint-Martens-Latem ook vleesrestaurant La Boucherie uit. Dat restaurant is de hele zomer gesloten omdat het geen terrasvergunning kreeg. En wat doet een Sam D’Huyvetter dan? Wel, een smash burger pop-up openen uiteraard. Gelukkig kan D’Huyvetter al wat oefenen op zijn burgers. Hij stond er namelijk ook al mee op Drip Fest, het burgerfestival van Bockie De Repper en Mathieu Terryn. Het gebrek aan een terras in Latem wordt bij The Dudes gelukkig ruimschoots gecompenseerd. Achter boekhandel Walry en waar vroeger ook nog restaurant Vos gevestigd was, is er een ruime stadstuin en meer dan voldoende plek om buiten te genieten van de zomerse temperaturen.   Het is algemeen geweten dat het in de zomer ook gezond én noodzakelijk is om de dorst geregeld te lessen, en dat kan je bij The Dudes vooral met smakelijke lokale ciders, zoals die van het Gentse Druug. Alvast een kleine

( website ) Bar Bask is een Baskisch geïnspireerd grillrestaurant waar het gaat om pure producten en ongedwongen tafelen. Vis, vlees en schaaldieren worden er gegrild op de asador (een typisch Baskische grill). Bezieler is Sam D’Huyvetter, die in het Gentse wel nog meer zaken bezielt (Yalo, La Boucherie, De Blauwe Kiosk ). Achter het houtvuur staat dan weer Gilles Bogaert, die eerder ook al chef was van Upper .   Bij zijn aperitief (ja, weer een negroni) krijgt Captain Critic een smakelijk kommetje consommé met zalmeitjes voorgeschoteld. De kaart is onderverdeeld in ‘pintxos’ om te beginnen, ‘para compartir’ als voorgerechten bedoeld om te delen, ‘Grill asador’ voor de hoofdgerechten en dan nog enkele sides en desserts.   Bij de pintxos opteert de kapitein voor de txistorra toast; de dolma met tartaar van rode poon en spinazie; en de radicchio met gerookte makreel en rode biet. De txistorra (simpel gesteld: de Baskische versie van chorizo) is heerlijk: vier vettige gegrild

( website ) Tomek Mroszczak, chef van restaurant Een Twee Vijf, moest niet al te lang op zoek naar een naam voor zijn zaak. Neen, ‘Een Twee Vijf’ verwijst gewoon naar het huisnummer van het pand, gelegen vlakbij ziekenhuis AZ Sint-Lucas. De plek overigens waar Captain Critic’s hoogsteigen zoon geboren werd (in het AZ Sint-Lucas dus, niet in restaurant Een Twee Vijf).   Een Twee Vijf ziet zichzelf als een soort luxe eetcafé, waar je hoogstaand maar tegelijk ongedwongen kan eten in een huiselijke sfeer. En wat is er nu huiselijker dan een Negroni (maakt de kapitein zich maar wijs). Een uitstekende Negroni by the way. Het lijkt misschien alsof Captain Critic de laatste tijd alleen nog maar Negroni’s zit te drinken op restaurant. En ja, dat zou eigenlijk wel ’s kunnen kloppen.   De kaart zit eenvoudig in elkaar: drie hapjes, drie voorgerechten, drie hoofdgerechten en drie desserts. Met telkens een vegetarische optie, een optie met vis en een optie met vlees. Dat geldt voor all

( website ) Bistro Verjus (de naam komt van het Franse ‘jus vert’, het groene sap van onrijpe druiven) is een recente toevoeging aan het culinaire aanbod van de gemeente Lochristi, lieflijk gelegen aan de oevers van de meanderende Antwerpsesteenweg. Gezien Captain Critic niet ín, maar wel dichtbij Lochristi woont, is zo’n toevoeging altijd welgekomen.        Binnen is de zaak stijlvol en modern ingericht, met veel ramen en bijhorende lichtinval en een aparte aperitiefhoek, gescheiden van de rest van de eetzaal door enkele grote potplanten. Het is in die aperitiefhoek dat Captain Critic een Negroni tot zich neemt, vergezeld van enkele hapjes: eerst wat eenvoudige sneetjes Duroc d’Olives-ham, daarna een amuse met gerookte kip, knolselder en parmezaan. Geslaagd.   De kapitein opteert voor het volledige vijfgangenmenu, dat van start gaat met een mooi bord buffelmozzarella met kerstomaat en Noordzeegarnalen. Een smakelijke combinatie, enkel het balkje gebrande waterm