Captain Critic

( website ) Aan Japanse restaurants (en dan vooral sushi en ramen) is er al een aantal jaren geen gebrek in Gent, dat in tegenstelling tot Koreaanse restaurants. Kim’s Kitchen was jarenlang zo goed als de enige plek in Gent waar je terecht kon voor de Koreaanse keuken. Iets waar recent echter best wat verandering in begint te komen. Gelukkig maar, want de Koreaanse keuken hoeft al bij al niet heel erg veel onder te doen voor de Japanse en ja hoor, dat betekent best wel wat. Één van die recente toevoegingen aan het Koreaanse aanbod in Gent is Seoul South Station. Seoul South Station focust zich op Koreaanse fried chicken. Niet enkel de Amerikaanse southern cuisine mag trots zijn op haar gerechten met gefrituurde kip, de Koreaanse keuken mag dat ook zijn. Het moderne, gladde interieur moet wat doen denken aan een druk Koreaans treinstation. Vandaar die naam dus, voor wie het nog niet doorhad.   Bestellen doe je aan de counter bij de open keuken. Iets wat Captain Critic dan ook mete

( website ) Hotel de Lourdes is ietwat van een instituut in de Gentse deelgemeente Oostakker, tevens de plek waar Captain Critic nagenoeg zijn volledige jeugd heeft doorgebracht. In Oostakker, voor alle duidelijkheid. Niet in Hotel de Lourdes. Dat Hotel de Lourdes bestaat al sinds 1876 en moet daarmee dus één van de oudste restaurants van het Gentse zijn. Gelegen vlak naast de grot én de basiliek van Oostakker-Lourdes, waar sinds eind negentiende eeuw hordes katholieken aan- en afgevoerd worden om te bidden voor vanalles en nog wat. En wie komt bidden aan de grot van Oostakker-Lourdes, die gaat op zijn minst een pannenkoek gaan eten in Hotel de Lourdes. Zo zijn ze wel, die katholieken.    Je kan echter voor veel meer dan pannenkoeken bij Hotel de Lourdes terecht. Er wordt ’s middags ook een uitgebreid menu en à la carte aangeboden. Iets wat Captain Critic toch ook ’s moet gedaan hebben, born and raised in Oostakker als hij is. Hij gaat alvast van start met een lekker klassi

( website ) Restaurant Neptune op het Sint-Veerleplein in het centrum van Gent (prachtig zicht op het Gravensteen included) is één van die typisch Gentse brasserieën waarvan je op voorhand weet wat je er op de kaart zal aantreffen: biefstuk-friet, Gentse waterzooi, stoverij en in de zomer: mosselen. Het is een beetje zoals gaan kijken naar een match van Club Brugge. Daar weet je ook op voorhand wat je te zien zal krijgen. Hans Vanaken, potstamperij en neonazigroeten.   Het terras van de Neptune nodigt op een warme zomerdag uit tot het nuttigen van een lekker frisse Picon vin blanc, en dat is dan ook exact wat de kapitein doet. Omdat hij zich al goed mentaal voorbereid heeft op een aanzienlijke portie mosselen, laat hij het voorgerecht aan zich voorbij gaan. Een voorbereid man is er twee waard.   Straight to the point dan maar: de mosselen. ‘Mosselen van de chef’ meer bepaald, wat in dit geval betekent dat er naast de klassieke garnituur ook room, tomaat en venkel in de pot zit. Di

( website ) Captain Critic was al ’s eerder bij Tush langs geweest maar dat was in de coronaperiode, toen er enkel takeaway mogelijk was. Niets tegen Steven Van Gucht of Erika Vlieghe, maar wat is de kapitein toch zo blij dat hij niet langer elke dag geconfronteerd wordt met virologen op zijn televisie. Toen Captain Critic er ging afhalen was dat nog in een pop-up in de Dampoortstraat. Inmiddels heeft Tush al een tijd definitief onderdak gevonden in de Hoogpoort. De naam (‘tush’ = ‘kont’) verwijst niet alleen weinig subtiel naar zitvlakken, maar ook naar burgers. Een bun is naast een hamburgerbroodje namelijk ook gewoon een kont. En zo is de cirkel rond. Tush werkt met vlees en groenten van lokale leveranciers en ook de kaas, de broodjes én het bier zijn afkomstig van producenten uit de buurt. Uiteraard allemaal zeer bewonderenswaardig, maar niet zaligmakend. Wat je op je bord krijgt moet liefst toch ook nog ’s lekker zijn. Iets waar de

( website ) Waar vroeger café-restaurant Het Gouden Hoofd gevestigd was, daar vind je nu Raaf terug, een soort gastro-bistro in de buurt van de Gentse Dampoort. Het pand is mooi gerenoveerd maar het is best warm zomerweer. Captain Critic neemt dus niet binnen plaats, maar wel aan een tafel buiten, uiteraard al snel in het gezelschap van een deugddoende Negroni.   Die Negroni krijgt op zijn beurt dan weer het gezelschap van drie lekkere hapjes: een smaakvolle consommé, een krokant kroepoek-achtig bolletje gevuld met paté en een soort chipje bedekt met heel wat lekkers dat de kapitein intussen alweer helemaal vergeten is. Waarvoor excuses.   Je kan bij Raaf niet à la carte eten. Er is enkel een vast menu waarbij je de keuze hebt tussen vijf, zes of zeven gangen. Aangezien nét het meest appetijtelijk klinkende gerecht énkel in het zevengangenmenu opgenomen is (typisch!) én dat menu ook nog eens heel aangenaam geprijsd is, hoeft Captain Critic

( website ) Gelegen vlak aan de Sint-Baafskathedraal, inmiddels alweer een tijdje de imponerende thuis van het legendarische Lam Gods (minus de spoorloos verdwenen Rechtvaardige Rechters), heeft brasserie De Rechters zijn naam alvast niet gestolen.   Net zoals bij naburige zaken zoals ’t Vosken en Brasserie Bridge kan je bij De Rechters terecht voor Vlaamse klassiekers zoals mosselen, vol-au-vent en Gentse stoverij. Captain Critic gaat alvast goed van start met een Aperol Spritz en een bordje Breydelhamkroketten. Die kroketjes zijn duidelijk zelfgemaakt, bijgevolg zeer lekker, en worden vergezeld van een licht tartaarsausje.   Als hoofdgerecht stoverij van varkenswangen met frieten en een slaatje. Het slaatje is gewoon wat het is: een slaatje. De frieten, die zijn geslaagd: ze doen wat denken aan frieten die je in de frituur geserveerd krijgt en ja, dat is (vanzelfsprekend) altijd een voordeel. De mayonaise is huisgemaakt, dus ook daar geen opmerkingen.   Waar het natuurlijk vo

( website ) In een intussen behoorlijk ver verleden ging Captain Critic al ’s langs bij de oorspronkelijke Tokyo Sushi , in het centrum van Gent. Sinds enkele jaren vind je ook een tweede vestiging, in Lochristi. Waar die eerste vestiging vereerd werd met een bezoek van de kapitein in persoon, moet de tweede het stellen met een afhaalversie. Maar ook dat is uiteraard een eer.   Als voorgerecht wekt het gerecht ‘potato shrimp’ best wel wat nieuwsgierigheid bij Captain Critic. En meer dan nieuwsgierigheid gecombineerd met honger is er niet nodig om die potato shrimp dan ook toe te voegen aan zijn bestelling. Spijt heeft de kapitein daar zeker niet van: zes scampi’s gewikkeld in een jasje van aardappelslierten en dan gefrituurd. Misschien niet het meest authentiek Japanse gerecht, maar toch: what’s not to like?     Bij een sushirestaurant bestel je … euh ja: sushi, en Captain Critic gaat voor een combo. De grote Tokyo mix om exact te zijn, die bestaat uit een selectie van sashimi, nig