Edgar Kaasbar


Captain Critic heeft in zijn thuisstad al veel verschillende soorten restaurants bezocht, van fine dining tot fastfood, van vegan tot carnivoor en van Venezolaans tot Indonesisch, maar een kaasrestaurant zat daar tot voor kort nog niet bij. Aan Edgar Kaasbar om daar verandering in te brengen.


Edgar Kaasbar is dus een restaurant waar kaas centraal staat (duh …) en is gevestigd in een karaktervol pand, waarbij een eerder strak, wit interieur gecombineerd wordt met originele elementen als een oude visgraatparket. Aan de kleine tafeltjes met refterstoelen is het best gezellig zitten, het epicentrum van het restaurant is uiteraard de kaastoog.



Een smakelijke rode vermout is een ideaal aperitief. Uit het assortiment hapjes om van start te gaan kiest de kapitein de mini-kaaskroketjes, iets wat altijd een goeie keuze zou moeten zijn in een kaasrestaurant. Dat blijkt gelukkig ook het geval: de kaaskroketjes - naar aloude Belgische traditie geserveerd met een schijfje citroen en enkele takjes peterselie, in dit geval niet gefrituurd - hebben een smakelijke, smeuïge vulling en een krokant, maar dun genoeg jasje.



Op de kaart dus ‘all things cheese’: kaasplanken, warme kazen, kaaskroketjes en in de wintermaanden ook raclette en kaasfondue, waarbij alle gerechten in het midden van de tafel gezet worden om te delen. Captain Critic heeft geopteerd voor een kaas in de oven (Crémeux du Jura) én een kaasschotel met 5 verschillende kazen.


De Crémeux du Jura is een kaas die zich uitstekend leent om in de oven opgewarmd te worden. De volle smaak en de aroma’s van de met droge witte wijn overgoten kaas gaan goed samen met de rijkelijk voorziene provençaalse kruiden. Daarbij een eenvoudig (maar stevig gepeperd) slaatje met onder meer appel en tomaat, en enkele stevige hompen bruin stokbrood waarmee de kapitein naar hartenlust kan doppen in de warme kaas.



Uit de vier verschillende kaasschotels heeft Captain Critic de versie ‘fundament’ gekozen, het ‘fundament van kaas op een schotel’ met een selectie uit de vijf kaasfamilies. ‘Wat zijn dan die verschillende kaasfamilies?’, hoort de kapitein u - niet geheel onterecht - denken. Wel, dat zijn de volgende: de witschimmelkazen, de geiten- en schapenkazen, de harde en halfharde kazen, de rode korstkazen en de blauwschimmelkazen. In dit geval gerepresenteerd door Moelleux du Revard, Petit Boyard, Gruyère, Petit Gaugry en Stilton.


Als wijntip wordt een Italiaanse Roccamora gesuggereerd, een suggestie die de kapitein niet in de wind slaat. En terecht: Roccamora is een zeer fruitige wijn die inderdaad uitstekend samengaat met de verschillende kazen.



De Petit Boyard is een lekkere geitenkaas op basis van rauwe melk in de vorm van - echt waar - het Fort Boyard. Gelukkig bevindt de producent zich in de buurt van het Fort Boyard en niet in de buurt van - de kapitein zegt maar wat - de Eiffeltoren. Dát zou een vreemd uitziende geitenkaas zijn.


De Moelleux du Revard is dan weer een smeuïge rauwmelkse kaas, voorzien van een met zout gewassen korst, de Petit Gaugry een roodschimmelkaas met een sterk aroma en een volle, romige smaak. Gruyère is de harde kaas uit de selectie en ongetwijfeld de meest gekende: de zoet-zoute, noterige smaak zorgt, samen met de textuur, voor een aangename afwisseling vergeleken met de andere kazen op de kaasplank.


Één van Captain Critic’s favoriete kazen (misschien wel dé favoriet) is Stilton. Een brokkelige blauwschimmelkaas met een sterke geur maar toch behoorlijk zacht van smaak. De Fransen zullen het Captain Critic ongetwijfeld kwalijk nemen dat zijn favoriete kaas godbetert een Engelse kaas is, maar het misprijzen van de Fransen neemt de kapitein er graag bij. Als je niet misprezen wordt door op zijn minst een paar miljoen Fransen, doe je toch iets verkeerd.


De kaasplank is verder aangevuld met onder meer groene druiven, partjes mandarijn, walnoten, amandelen, cashews, rozijnen, groentechips en vijgencompote, met daarbij ook een zakje smakelijk brood. De kaasplank ziet er op het eerste zicht misschien niet reusachtig groot uit, maar volstaat qua portie best wel voor één persoon. Behalve als die persoon Herwig Van Hove heet, uiteraard. In desbetreffend geval wordt best een kaastractor in plaats van -plank voorzien.



Afsluiten doet de kapitein met een glas madeira en huisgemaakte rijstpap met frambozen en bruine suiker. Er bestaan maar weinig betere combinaties dan rijstpap met bruine suiker. Captain Critic is dus sowieso tevreden met zijn nagerecht, ook al had de rijstpap misschien net iets minder lopend mogen zijn.


Edgar Kaasbar heeft een leuk en origineel concept waar de kapitein zich zeker achter kan scharen. Kaas en wijn, het lijkt voor velen misschien eerder iets voor thuis, maar kijk: het kan zeker ook op restaurant.




Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor