Uncle Sam's


In Oostakker, de glimmende parel onder de Gentse deelgemeenten, vind je sinds kort een echte Amerikaanse diner terug. Jawel, inclusief neon verlichting, dinner booths met rode lederen zetels en Marilyn Monroe/Elvis Presley-memorabilia. All things USA dus. Maar laat ons eerlijk zijn: wanneer je een Amerikaanse diner opent, dan is er best ook geen sprake van halfslachtigheid. Dan ga je gewoon all the way. En ja, dan gebeurt het al eens dat je een roze Volvo-cabriolet in je bar inwerkt.
 

Uiteraard is ook de kaart volledig op Amerikaanse leest geschoeid. Denk nachos, corndogs, pulled pork, milkshakes en een hele hoop burgers. Enkel de buitenkant van het gebouw is wel voor de volle 100% door en door Vlaams, afgezien dan van de stars & stripes die trots boven de inkom hangen te wapperen. Eens plaatsgenomen in zijn booth, krijgt Captain Critic een mandje chips voorgeschoteld en bestelt hij als aperitief een Manhattan Martini (bourbon, vermouth, bitters), geserveerd in een metalen martiniglas. Geef de kapitein trouwens liever een glas van euh ja, glas. Dat zorgt doorgaans toch voor een aangenamer gevoel om uit te drinken. 
 

Enkele corndogs zijn ideaal om geheel op z’n Amerikaans van start te gaan. Vertel het vooral niet verder aan Peter Goossens, maar ja, Captain Critic vindt zo’n corndog (een hot dog-worst op een stokje, gefrituurd in een beslag van maïsmeel) best wel ’s lekker. Daarbij als dipsausjes een potje mosterd en een potje relish. Wat de mosterd betreft: Uncle Sam’s heeft blijkbaar toch toegevingen moeten doen aan het 100% Amerikaanse concept, want hoewel er in de rode knijpfles op tafel wel degelijk ketchup zit, is de gele knijpfles gevuld met mayonaise en niet met mosterd, zoals je in een echte Amerikaanse diner toch zou verwachten. De kapitein klaagt niet echt hoor, mayonaise bekleedt immers een prominente plek in Captain Critic’s dagelijks dieet.
 


Na de corndogs - en na een toch wel iets te lange wachttijd - volgt ‘The Cowboy’, een knoert van een burger met bacon, sla, tomaat, gekaramelliseerde ui, pickle relish, cheddar, biersaus, mosterd en uiringen. Dat de burger geserveerd wordt op een brioche-broodje, stemt de kapitein al meteen tevreden. Niets beter dan een smeuïge brioche voor een goeie burger. In zijn geheel is de burger best geslaagd, maar het vlees is wel aan de droge kant. Een sappige schijf vlees zou toch een grote meerwaarde zijn. De enorme hoeveelheid saus compenseert het drogere vlees wel enigszins.
 

Bij de burger wordt een klein potje coleslaw en een stuk zoete maïskolf geserveerd, en vooral: een gezinsportie curly fries. Die curly fries zijn smakelijk maar mochten iets krokanter geweest zijn. Een Amerikaanse Spencer trappist quadrupel spoelt alles gezwind naar binnen.


Een dessert of een milkshake kan er eenvoudigweg niet meer bij, dat laat Captain Critic dan maar aan zich voorbij gaan, hoewel een burger en een shake toch wel de ultieme Amerikaanse experience was geweest. Hoe dan ook: wie ’s nood heeft aan een bezoek aan een diner en daarvoor de oceaan niet wil oversteken, kan dus ook gewoon in Oostakker terecht. Als je nog wat kitscherige Amerikaanse souvenirs op je zolder hebt liggen, neem ze gerust mee. De uitbaters zullen ze zeker van je overnemen. Da’s toch maar mooi weer een trip naar het containerpark uitgespaard.





Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor