Villa Anamma (2)
Het is niet het eerste bezoek van Captain Critic aan Villa Anamma, maar sinds het vorige is er wel weer behoorlijk wat veranderd. Elke ruimte in het kasteel Carelshof - waar Villa Anamma gevestigd is - ondergaat beetje bij beetje een grondige renovatie en bijhorende restyling. Zo is Villa Anamma niet enkel een restaurant, maar ook eventruimte en zelfs concertzaal.
Het restaurant onderging in 2021 een volledige metamorfose. En het moet gezegd: die is meer dan geslaagd. Het is aangenaam zitten in het eclectische interieur met zicht op de prachtige bar. De kapitein gaat er van start met een joekel van een Negroni. En ja, het is zo dat Captain Critic zijn Negroni’s graag heeft. In joekelvorm.
Als voorgerecht opteert de kapitein voor mergpijp met een looktoast en tomatentartaar. Op de kaart wordt de mergpijp voorgesteld als ‘mergpijpje’, maar het suffix ‘-je’ mag gerust achterwege blijven. Het betreft hier immers wel degelijk een stevige, uit de kluiten gewassen, volgroeide mergpijp. Zo eentje waar zelfs de gemiddelde sint-bernard een stevige - wait for it … - kluif aan zou hebben. De mergpijp (een delicatesse voor de liefhebbers) is intens van smaak, mooi gegrild en afgekruid, én voorzien van wat krokant broodkruim. Heerlijk. De looktoast (twee stuks) met tomatentartaar is eenvoudig maar smakelijk. Wel zou de tomaat iets fijner gesneden mogen zijn om echt van een tartaar te kunnen spreken.
Het hoofdgerecht is patrijs ‘pinot noir’ met herfstratatouille, pastinaakcrème en tarte tatin van witloof, appel en vijg. Een hele mond - én bord - vol. En het is een smakelijk bord. Lekkere patrijs (je weet dat het wildseizoen begonnen is wanneer je een hagelbol in je vlees terugvindt, zoals hier het geval is) wordt geserveerd met een stevige rode wijnsaus op basis van pinot noir. Daarbij een gekaramelliseerd tarte tatintje waarbij de smaken van vijg, witloof en appel elkaar perfect aanvullen. Met ook nog ’s een crème van pastinaak en een ratatouille met herfstgroenten is er wel heel veel gaande op het bord, maar welbeschouwd is enkel de sla op de patrijs (wat wak geworden door de warmte) overbodig.
De afsluiter is een dessert op basis van pecan, gezouten vanille en chocolade. Al bij al best eenvoudig, maar wel overheerlijk. De pecannoten zijn geroosterd en voor de rest mooi naturel gelaten. Daaronder smeuïge chocolade en een soort heel lichte vanillepudding subtiel op smaak gebracht met zout. Zout, vanille, chocolade en pecannoten: wie kan daar überhaupt iets tegen inbrengen.
Een prachtige locatie. Een originele, verzorgde setting. Een gemotiveerd, jong team. En vooral: een creatieve keuken met smakelijke gerechten. En dat alles op een boogscheut van waar Captain Critic zelf woonachtig is. Als dat geen vier volle sterren waard is, wat dan wel?
Reacties
Een reactie posten