Osteria Delicati


De authentieke Italiaanse keuken, daar beroept Osteria Delicati zich op. Naast een aantal antipasto’s bestaat de kaart integraal uit pastagerechten, van cacio e pepe over amatriciana en ragù tot vongole. Toch opmerkelijk trouwens dat er zo veel Italiaanse restaurants prat gaan op ‘de authentieke Italiaanse keuken’, en zo weinig op de namaak-Italiaanse keuken. Terwijl er toch veel van dat laatste type bestaan, dat heeft Captain Critic al tot zijn scha en schande moeten ondervinden.


Een ‘osteria’ onderscheidt zich van een ristorante, trattoria of pizzeria door de nadruk op simpele gerechten, en dan vooral pasta. Geen pizza, ossobuco of saltimbocca dus bij Osteria Delicati, maar dat hoeft ook helemaal niet. Specialisatie kan net iets positief zijn. De gerechten bij Osteria Delicati zouden ook bereid worden met kwaliteitsproducten rechtstreeks geïmporteerd uit Italië. Geef toe, dat klinkt alvast niet slecht.


Captain Critic drinkt een Negroni als aperitief, een Italiaanse klassieker zo klassiek als Milaan-San Remo, en bestelt een ‘tagliere’ met verschillende fijne Italiaanse vleeswaren en kazen als voorgerecht. Een tagliere met verschillende fijne Duitse vleeswaren en kazen ware belachelijk geweest. De vlees- en kaasplank is rijkelijk gevuld met een smakelijke selectie aan (voornamelijk schapen-)kazen en heerlijke Italiaanse vleeswaren als mortadella, coppa stagionata, salame en prosciutto. Daarbij wordt ook een mandje brood voorzien en wat honing en confituur. Als er één ding is waar Italianen goed in zijn - naast spaghettiwesterns, catenaccio, en Remco Evenepoel in een ravijn doen rijden - dan is het wel charcuterie. De kapitein laat geen spaander heel van de tagliere en kan al beginnen uitkijken naar zijn pastagerecht.


En die pasta? Dat is Captain Critic’s all time favourite pasta: de carbonara. Spaghetti met guanciale, ei, peper, pecorino en parmigiano. Beter dan een carbonara wordt een pasta niet, end of discussion. En al zeker niet wanneer die pasta carbonara niet met pancetta (buikspek) maar met echte, authentieke guanciale gemaakt wordt: gedroogde varkenswang. Minstens even vet als pancetta maar zo mogelijk nog oneindig veel smaakvoller. Zoals het een goed Italiaans restaurant betaamt is de spaghetti mooi al dente gekookt. De saus is simpel en niet overdadig (opnieuw: zoals het een goeie Italiaanse carbonara betaamt) maar heerlijk. Vooral de knapperig gebakken guanciale verleent een hemelse smaak aan het geheel, dat verder enkel gekruid is met zwarte peper. Zout wordt voldoende voorzien via de toevoeging van het pecorino/parmigiano-mengsel dat in een potje op tafel gezet wordt en waar de kapitein zijn bord pasta rijkelijk mee bestrooit.


Bij zijn spaghetti carbonara drinkt Captain Critic overigens een smakelijke Toscaanse Rosso di Montalcino, het minder zware broertje van de Brunello di Montalcino. Rode wijn, nog zoiets waar de Italianen eigenlijk best wel goed in zijn, naast overheidsschulden opbouwen alsof het een Olympische discipline was.


De kapitein heeft met de tagliere en de carbonara meer dan voldoende gegeten, wat ervoor zorgt dat een dessert niet meer nodig is. Dat hoeft de pret echter niet te bederven. Wie op zoek is naar een smakelijke, authentiek Italiaanse pasta in Gent, die hoeft niet verder te zoeken. Osteria Delicati is uw adres.




Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor