Na' Guará


Na’ Guará wordt gerund door een Belgisch-Venezolaans koppel dat begon met een foodtruck om nadien de overstap te maken naar een echt restaurant. Het concept is iets wat in Gent voordien nog niet echt aanwezig was: typisch Venezolaanse streetfood, met invloeden uit heel Latijns-Amerika: tostones, totopos, tostadas, chilaquiles, empanadas, tacos en andere pepitos.


Venezuela: nog niet zo lang geleden dankzij de reusachtige olievoorraden het meest welvarende land van Zuid-Amerika, vandaag vooral een voorbeeld van hoe een corrupte, machtsgeile communistische dictator (zijn er andere communistische dictators?) een goed functionerende economie volledig de afgrond in kan duwen. Die PVDA-stemmer uit uw omgeving (u herkent hem aan zijn Che Guevara-T-shirt, sixpack Cara-pils en algehele ongewassen voorkomen) zal het ongetwijfeld niet met hem eens zijn, maar Captain Critic prijst zich alvast gelukkig dat hij leeft in een land zonder communistische tiran en bijhorende hyperinflatie, waardoor een bezoekje aan Na’ Guará slechts enkele tientallen euro’s kost, in tegenstelling tot enkele miljoenen Venezolaanse bolivar.


Het interieur van Na’ Guará is kleurrijk, licht en best gezellig. De kapitein neemt plaats aan een hoog tafeltje met uitzicht op de Oude Beestenmarkt en bestelt een Polar, een Venezolaans pilsbiertje. Net zoals de meeste andere Latijns-Amerikaanse bieren is Polar een naar Belgische maatstaven behoorlijk licht biertje, dat echter wel lekker weg drinkt bij het voorgerechtje: totopos con guacamole. Voor zij die de taal van Cervantes niet machtig zijn, zorgt Captain Critic uiteraard graag voor een vertaling naar het Nederlands van het gerecht ‘totopos con guacamole’. Dat is ‘totopos met guacamole’. Graag gedaan. De versgebakken tortillachips zijn geslaagd: licht, krokant en niet vettig. De combinatie met de smakelijke verse guacamole is perfect.



De hoofdgerechten zijn behoorlijk straightforward: Na’ Guará specialiseert zich in pepitos, een soort gourmet-baguettes die hun oorsprong vinden in de Venezolaanse stad Barquisimeto. De kapitein maakt het zichzelf niet al te moeilijk en opteert voor de ‘clásico’, die aangeprezen wordt als de ‘all time Na’ Guará klassieker’. De signature dish van een restaurant wil Captain Critic sowieso graag uittesten, en de clásico spreekt hem ook gewoon het meest aan: een ciabattabroodje met gegrilde kip, spek, Venezolaanse guacamole, gegrilde kaas, gebakken ui en krokante ui. Wat kan er daar eigenlijk in godsnaam mee misgaan.


Bitter weinig, zo blijkt. Een lekker broodje (krokante korst, zachte kruimvulling) dat uitpuilt van de smakelijke en - belangrijk - vers bereide ingrediënten. Gegrilde kip heeft de slechte eigenschap snel droog te worden, maar dat is hier hoegenaamd niet het geval. En als dat toch zo zou zijn, is daar om dat te counteren de Venezolaanse guacamole (blijkbaar een soort gladgemixte guacamole met mayonaise, veel gladder en lopender dan de normale variant en dus ideaal als saus op een broodje als dit). Om helemaal zeker te zijn dat Captain Critic’s dagelijkse hoeveelheid calorieën zwaar overschreden wordt, is de pepito verder dus gevuld met enkele lekkere gebakken spekreepjes, een portie gegrilde kaas, gebakken ajuin en krokante ui (in onze contreien ook wel bekend als Bicky-ajuintjes, in Venezuela hoogstwaarschijnlijk niet). Het resultaat is een heerlijke bom van een pepito, en een lekker vettige guilty pleasure.


Een dessert is eigenlijk niet echt meer nodig, maar de kapitein wil wel graag een Venezolaanse rum uitproberen. Om iets minder op een alcoholist te lijken, bestelt hij daar dus maar een dessertje bij. Quesillo met name: Venezolaanse flan met vanille en geraspte limoenschil. De flan is steviger dan een klassieke Franse flan, maar wel lekker. De rum is een acht jaar oude Cacique 500 Extra Añejo Gran Reserva. Captain Critic is geen rumkenner (whisky is zijn game) maar de eerder milde en zoete Cacique 500 is een ideale compagnon voor de quesillo.


Na’ Guará blijkt best een aanrader te zijn, zowel voor een snelle hap als een avond die iets langer zou kunnen aanslepen, vooral dan met dank aan de rumkaart. Een eerste kennismaking met de Venezolaanse keuken in Gent was voor de kapitein zonder twijfel een meevaller. Verder hoopt Captain Critic vooral dat de Venezolanen zelf zo snel mogelijk verlost worden van communistische despoten, opnieuw kunnen genieten van hun heerlijke keuken, en niet langer veroordeeld zijn tot oud brood en bedorven vlees om te overleven. Met uitzondering van Nicolás Maduro: hem wenst de kapitein een eeuwigdurend dieet toe van ruwe petroleum, heel oud brood en heel erg rot vlees. ¡Buen provecho! 
 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor