De Lieve


Nauwelijks enkele weken na een bezoek aan De Stoute (Karel, meer bepaald) meert Captain Critic nu aan bij De Lieve, een best wel legendarisch eetcafĂ© in de Gentse binnenstad dat enkele jaren geleden overgenomen werd door drie jonge horecaondernemers. Dat drietal maakte er een - vergeef de kapitein het woord - ‘hippe’ plek van, waar een mens al ’s graag gezien wordt. Maar belangrijk: zonder afbreuk te doen aan de decennia oude geschiedenis van de zaak.
 
 
Ook al is het een Belgische avond in maart, buiten staan de kleine ronde tafeltjes met wit tafellaken gedekt als betrof het een Parijs' terrasje putje zomer. Een leuk accent, ook al is het uiteraard enkel ‘voor de show’, en is er geen enkele ijsbeer te vinden die een hele avond buiten aan zo’n tafeltje gaat zitten verkleumen.
 

Binnen waan je je al helemaal in een Parijse bistro ergens in de buurt van Montmartre: witte tafellakens en raamgordijntjes, groene stoffen sofa’s, houten vloeren en grote spiegels. Captain Critic kan niet achterblijven en gaat dan ook maar in stijl van start met een Negroni, vergezeld van enkele radijsjes en een heerlijk zoute ansjovisdip.
 

Nog voor bij het aperitief (een Negroni is niet in Ă©Ă©n-twee-drie op) laat de kapitein twee borden paleta serrano en speck Trentino Riserva Roen aanrukken. ‘Paleta’ betekent dat de serrano afkomstig is van de schouder, en niet van de bil, zoals bij jamĂłn het geval is. Ietsje goedkoper dan jamĂłn, maar aan de smaak zal je dat alvast niet merken. Paleta is zelfs iets vetter, en dus smeuĂŻger. Wie Captain Critic wat kent, weet sowieso al dat de woorden ‘meer vet’ hem enkel als muziek in de oren klinken.
 

 
Ook het speck valt in de smaak. Geen spek zoals de Vlaming het kent natuurlijk, maar wel speck uit Italië; Zuid-Tirol meer bepaald, wat de Duitse benaming verklaart. Italiaans speck is een licht gerookte ham, deze Trentino Riserva is lichtjes zoet en heeft een uiterst milde gerookte smaak. Bij de serrano en het speck worden enkele rustieke grissini geserveerd.
 

Op de kaart staan vijf voor- en vijf hoofdgerechten, that’s it. Maar dat zou voor de gemiddelde hongerige mens wel moeten volstaan. Een beperkte menukaart garandeert doorgaans ook marktversheid. En dat is áltijd een pluspunt. Uit de selectie voorgerechten vereert Captain Critic de vitello tonnato met zijn keuze. Mooi rood vlees, lekkere tonnato-saus, ‘Pantelleria’-kappertjes en enkele blaadjes postelein. Meer moet dat soms niet zijn.
 

Om de lijn maar op dezelfde manier verder te zetten (vlees, vlees, vlees en nog eens vlees), opteert Captain Critic voor de filet pur ‘Txogitxu’. De kapitein verkiest doorgaans een entrecote boven een filet pur (‘meer vet’, weet u nog?) maar dit Baskisch koebeest is zo waanzinnig boterzacht dat het voor een keer gerust filet pur mag zijn. Die filet pur (bleu, what else) wordt overigens geserveerd met handgesneden frietjes in de schil, een frisse salade met slaharten en sjalot, een smakelijke verse bĂ©arnaisesaus en een potje huisgemaakte mayonaise. Heerlijk.
 

Een espresso met een koffiekoekje rondt de maaltijd in stijl af. Traditioneel en authentiek zijn de - mooie - trefwoorden bij De Lieve. Absolute klassiekers worden met liefde en kunde verzorgd op tafel gezet. Adressen als dit zouden er gerust meer mogen zijn. Captain Critic heeft gesproken.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor