La Lanterna
La Lanterna is een relatief nieuw Italiaans restaurant in Oostakker. Zonder rekening te houden met wat er op het bord zal komen kan Captain Critic alvast stellen dat er met het interieur geen prijzen gewonnen zullen worden. Wat op het eerste gezicht een grijze bakstenen muur lijkt, is bij nadere inspectie een behangpapier met een grijze bakstenenprint. Behangpapier dat dan ook nog ’s niet al te degelijk aan de muur bevestigd werd. Voor ontwerpers van zulk behangpapier zouden er VN-tribunalen moeten bestaan.
Het restaurant is verder zeer minimalistisch (eufemisme voor ‘kaal’) gedecoreerd. Het lijkt alsof men zeer bewust de aandacht op het grijzebakstenenbehangpapier wil vestigen. Smaken verschillen. De kapitein laat het zich verder niet deren en neemt als aperitief een Aperol spritz, de gekende Italiaanse cocktail met Aperol, prosecco en sinaasappel. De spritz is zoals die hoort te zijn: licht bitter, licht zoet en belangrijk: groot.
De bediening verloopt snel. Is dat omdat er een beperkt aantal tafeltjes mag staan wegens de COVID-19-maatregelen? Hoe dan ook: Captain Critic’s voorgerecht - calamari fritti - wordt snel geserveerd. De presentatie van het bord stelt weinig voor, maar de calamares zijn wel smakelijk en vers bereid. Verrassend is ook dat de inktvisringen behoorlijk licht en zeker niet al te vettig zijn. De calamares mogen dan wel vers bereid zijn, het tartaarsausje dat erbij geserveerd wordt is afkomstig uit een plastic fles of een glazen pot. Het begeleidend slaatje op zijn beurt dan weer uit een plastic zakje. Het broodmandje dat bij het voorgerecht geserveerd wordt is wel gevuld met smakelijke, zachte broodjes.
Dat de uitbaters zelf hoogstwaarschijnlijk geen Italianen zijn, valt af te leiden uit de vele schrijffouten op het menu, zo werden de calamari fritti eerder al verkeerd omschreven als ‘calamare fritti’ en wordt de scaloppina gorgonzola op de menukaart verbasterd tot ‘sgaloppina gorgonzola’. Vaffanculo nog aan toe, zeg!
Het reusachtige bord waarop de escalopes geserveerd worden is gevuld met hetzelfde slaatje waar de kapitein eerder al kennis mee mocht maken bij zijn voorgerecht, een vijftal gebakken krielaardappeltjes, drie plakjes escalope en een liter of twee gorgonzolasaus. Met het slaatje is weinig mis, afgezien van het feit dat het dus ook uit een plastic zakje afkomstig is. De aardappeltjes zijn best smakelijk, net als de gorgonzolasaus, maar jammer genoeg zijn de scaloppina wel erg taai en droog. Zo taai en droog als Leopold Lippens die een hele dag op het strand van Knokke in de zon is blijven liggen. Aldus moeten Captain Critic’s achterste kiezen overuren draaien om het vlees fijn te kunnen malen. Die twee liter saus is misschien bewust voorzien, om het taaie vlees wat eenvoudiger naar binnen te laten glijden.
Als dessert heeft de kapitein gekozen voor een tartufo nero: een met chocolade-ijs omhuld bolletje vanille-ijs, bedekt met cacaopoeder en volledig omgeven door slagroom. Die slagroom is jammer genoeg opnieuw niet vers maar komt uit een spuitbus. Het dessert is dus geen haute cuisine, maar een bol vanille-ijs in een grotere bol chocolade-ijs kan nu ook weer niet slecht zijn. Meer moet je in een restaurant als dit ook niet echt verwachten.
Captain Critic heeft niet slecht gegeten bij La Lanterna. Als ‘goed’ kan hij zijn ervaring echter ook niet omschrijven. De lagere middenmoot is waar deze zaak toe veroordeeld is. Een beetje zoals RSC Anderlecht sinds de komst van Marc Coucke dus.
Het restaurant is verder zeer minimalistisch (eufemisme voor ‘kaal’) gedecoreerd. Het lijkt alsof men zeer bewust de aandacht op het grijzebakstenenbehangpapier wil vestigen. Smaken verschillen. De kapitein laat het zich verder niet deren en neemt als aperitief een Aperol spritz, de gekende Italiaanse cocktail met Aperol, prosecco en sinaasappel. De spritz is zoals die hoort te zijn: licht bitter, licht zoet en belangrijk: groot.
De bediening verloopt snel. Is dat omdat er een beperkt aantal tafeltjes mag staan wegens de COVID-19-maatregelen? Hoe dan ook: Captain Critic’s voorgerecht - calamari fritti - wordt snel geserveerd. De presentatie van het bord stelt weinig voor, maar de calamares zijn wel smakelijk en vers bereid. Verrassend is ook dat de inktvisringen behoorlijk licht en zeker niet al te vettig zijn. De calamares mogen dan wel vers bereid zijn, het tartaarsausje dat erbij geserveerd wordt is afkomstig uit een plastic fles of een glazen pot. Het begeleidend slaatje op zijn beurt dan weer uit een plastic zakje. Het broodmandje dat bij het voorgerecht geserveerd wordt is wel gevuld met smakelijke, zachte broodjes.
Dat de uitbaters zelf hoogstwaarschijnlijk geen Italianen zijn, valt af te leiden uit de vele schrijffouten op het menu, zo werden de calamari fritti eerder al verkeerd omschreven als ‘calamare fritti’ en wordt de scaloppina gorgonzola op de menukaart verbasterd tot ‘sgaloppina gorgonzola’. Vaffanculo nog aan toe, zeg!
Het reusachtige bord waarop de escalopes geserveerd worden is gevuld met hetzelfde slaatje waar de kapitein eerder al kennis mee mocht maken bij zijn voorgerecht, een vijftal gebakken krielaardappeltjes, drie plakjes escalope en een liter of twee gorgonzolasaus. Met het slaatje is weinig mis, afgezien van het feit dat het dus ook uit een plastic zakje afkomstig is. De aardappeltjes zijn best smakelijk, net als de gorgonzolasaus, maar jammer genoeg zijn de scaloppina wel erg taai en droog. Zo taai en droog als Leopold Lippens die een hele dag op het strand van Knokke in de zon is blijven liggen. Aldus moeten Captain Critic’s achterste kiezen overuren draaien om het vlees fijn te kunnen malen. Die twee liter saus is misschien bewust voorzien, om het taaie vlees wat eenvoudiger naar binnen te laten glijden.
Als dessert heeft de kapitein gekozen voor een tartufo nero: een met chocolade-ijs omhuld bolletje vanille-ijs, bedekt met cacaopoeder en volledig omgeven door slagroom. Die slagroom is jammer genoeg opnieuw niet vers maar komt uit een spuitbus. Het dessert is dus geen haute cuisine, maar een bol vanille-ijs in een grotere bol chocolade-ijs kan nu ook weer niet slecht zijn. Meer moet je in een restaurant als dit ook niet echt verwachten.
Captain Critic heeft niet slecht gegeten bij La Lanterna. Als ‘goed’ kan hij zijn ervaring echter ook niet omschrijven. De lagere middenmoot is waar deze zaak toe veroordeeld is. Een beetje zoals RSC Anderlecht sinds de komst van Marc Coucke dus.
Reacties
Een reactie posten