Septimo

(website)

Septimo is één van de vele brasseries die Lochristi-Dorp rijk is. Nu is het eigen aan een brasserie dat de ene het al wat langer uithoudt dan de andere. Septimo is een relatief recente aanwinst, benieuwd of het deze zaak lukt om toch minstens enkele verjaardagen te vieren. 

 

 

De zaak is verzorgd ingericht met veel pastelkleuren, wat groen en een wand behangpapier die recht uit The White Lotus lijkt te komen. Captain Critic gaat van start met een Aperol Spritz (dat gebeurt al eens als er geen Negroni’s op de kaart staan) en krijgt daarbij een eenvoudig maar smakelijk gevuld eitje. Zijn Aperol Spritz kan de kapitein trouwens handig opdrinken met een herbruikbaar hard plastic rietje. Na het wegkijken van de genocide in Gaza is dat toch hetgeen Captain Critic de Europese Unie het meest verwijt: dat we massaal kartonnen rietjes zijn moeten beginnen gebruiken. Want ja: wie drinkt er zijn cocktails nu niet graag met behulp van een vies vochtig papje?

 

 

Twee sharing dishes als voorgerecht: wagyukroketjes en kibbeling. De wagyukroketjes zijn lekker grof gepaneerd en de vulling is smakelijk. Of kroketten de beste manier zijn om van een goed stuk wagyu te genieten, dat laat de kapitein in het midden, maar smakelijk zijn ze wel. De kibbeling wordt om een of andere reden op een houten schaal in de vorm van een peer geserveerd, samen met citroenpartjes en tartaarsaus. Dat laatste is dan weer wel logisch. Hoe dan ook: ook de kibbeling valt in de smaak.

 

Steak tartaar met frietjes, een slaatje en mayonaise is het hoofdgerecht. De tartaar is mooi gepresenteerd met wat fijngesneden radijs en voorzien van een kwarteleitje om zelf nog onder het vlees te mengen. Het was misschien wel beter geweest om enkel het eigeel te gebruiken in plaats van het volledige ei. Maar de tartaar is wel heel smakelijk, ook al zitten er een paar stukjes harde pees tussen het vlees. De ongeschilde, dik gesneden frieten zijn geslaagd. Over het slaatje kan je weinig slechts opmerken.

 

Afsluiten doet de Captain Critic in stijl met een moelleux au chocolat. Daarbij wat rood fruit, vijg en een bolletje roomijs. De moelleux is volgens de regels van de kunst bereid en één van de meest lopende moelleuxs die de kapitein al is tegengekomen. Voor wie moest twijfelen: dat is een compliment. Het feit dat u twijfelt is dan weer absoluut geen compliment voor uzelf.

Captain Critic heeft lekker gegeten bij Septimo. Hier en daar een klein schoonheidsfoutje doet daar geen afbreuk aan. Conclusie? Dit restaurant mag wat de kapitein betreft gerust nog enkele verjaardagen vieren.