Babu (1)


Babu is een initiatief van driesterrenchef Gert De Mangeleer (niet enkel kok, maar tegenwoordig ook gewoon volbloed ondernemer) dat, na een pop-up in Brugge, nu definitief neergestreken is in Gent. Dat ook topchefs tegenwoordig de culinaire, ja zelfs gastronomische, waarde van een goeie burger erkennen, is niet meer dan terecht. Dat Gert zijn burgers expliciet géén burgers wil noemen, maar wel bunners (‘It’s not just a burger … we call it a bunner!’) lijkt eerder een marketingverhaal, maar de ‘bunners’ van Babu zijn inderdaad wel behoorlijk uniek: een handgemaakt hartig broodje dat een kruising vormt tussen een English muffin en een Aziatische gestoomde bao-bun.
 

De fillings, toppings en kruiding zijn geïnspireerd door verschillende steden, die ook nog ’s heel erg allitererend zijn: Brooklyn, Bangkok, Beirut, Brighton en Boston. Misschien is Brasschaat een idee voor een volgende bunner? Of Begijnendijk? In het interieur veel felle kleuren en een open keuken waar je ook aan een bar kan plaatsnemen om te kijken hoe je burgers (excuus: bunners) bereid worden. Captain Critic gaat voor een Brighton bunner combo, waarbij je een bunner, frieten, mayo én een drankje (in dit geval een San Pellegrino limonade) ineens bestelt. Aangezien de bunners bij Babu niet al te groot zijn, bestelt de kapitein er meteen maar een Brooklyn bunner bij ook.
 

Alles wordt op ijzeren bordjes en schaaltjes opgediend. De Brighton Bunner is belegd met verse Noordzeekabeljauw in een rijkelijk beslag, een soort tartaarsaus van groene kruiden, augurken en krokante fijngesnipperde ijsbergsla. Niet al te veel poespas of veel te veel ingrediënten: zo heeft Captain Critic zijn burgers (nogmaals excuus: bunners) graag. Die bunner zelf is absoluut geslaagd: smaakvol, smeuïg, licht elastisch maar toch stevig, en met een licht krokant gebakken korstje vanboven en vanonder. De kabeljauw is heerlijk en ultrakrokant gefrituurd. Het sausje past er perfect bij (tartaar en gefrituurde vis gaan dan ook samen zoals Club Brugge en gênant langdurig vertraagde stadiondossiers).
 

De Brooklyn bunner is eigenlijk een zeer klassieke burger (oei, daar gaan we weer … excuus: bunner) maar met een classic kan je nooit verkeerd gaan. Irish Angus beef, cheddarkaas, ijsbergsla, augurken, tomaat en ‘secret bunner sauce’. Er is dan ook een reden waarom een hamburger met gesmolten kaas, augurk, tomaat en sla zo’n absolute classic is. Er gaat maar weinig boven als het op burgers (foert, we noemen het gewoon zo ...) aankomt.
 
 

De frieten dan. Die zijn ‘triple cooked’, wat wil zeggen dat ze gestoomd, gefrituurd én gekookt worden met de bedoeling om een perfect goudkleurig en ultrakrokant resultaat te bekomen. En ja, de triple cooked Babu fries zijn eigenlijk echt wel lekker: heel krokant, smaakvol en behoorlijk vettig (wat bij frieten niet noodzakelijk een nadeel hoeft te zijn). Een beetje zout en wat huisgemaakte mayonaise maakt het af. Het enige nadeel wat de kapitein betreft is dat de portie eerder aan de kleine kant is.
 

Er zit een hele marketingstrategie achter maar Babu serveert écht wel bunners die behoorlijk uniek zijn, én smakelijk. En ja, die zijn aan de prijzige kant, maar welbeschouwd betaal je eigenlijk maar het dubbele van wat je bij McDonald’s betaalt. Is dat dan zó enorm veel? Ronald McDonald heeft in ieder geval geen drie Michelinsterren. Wel een creepy outfit, een belachelijke pruik en veel te grote schoenen, wat je dan weer niet van Gert De Mangeleer kan zeggen.
 
 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor