Cassis


Cassis is gelegen aan de Vrijdagmarkt. Je kan er de hele dag door terecht: van ontbijt over lunch (dan staan er brasseriegerechten op het menu) en 'high tea' (met pannenkoeken, wafels en ijscoupes als verplicht repertoire) tot de avondshift, wanneer Cassis meer restaurant dan brasserie wordt, met vooral Belgische en Franse klassiekers op het menu.


Het interieur is zeer klassiek, maar verzorgd. Onaangenaam zitten is het er zeker niet. Gezien de temperaturen doet Captain Critic dat toch maar binnen, en niet buiten op het verwarmd terras. In het gezelschap van een glaasje cava en enkele broodstokjes met een smeuïge dip van lavas neemt de kapitein rustig de tijd om de menukaart te bestuderen. Die menukaart is niet al te uitgebreid en dat is doorgaans een goed teken. De kapitein ziet liever een aantal klassiekers ontbreken, dan dat er 12 verschillende bereidingen van scampi op de kaart staan, en 10 verschillende visgerechten. In een eerder kleine brasserie zou zoiets argwaan moeten wekken. Geen sprake hiervan echter bij Cassis. Een voorgerecht laat Captain Critic deze keer achterwege, hoewel de huisgemaakte garnaalkroketjes hem toch even aan het twijfelen brengen.


Als hoofdgerecht lijken de steak tartaar en het stoofpotje van varkenswangetjes aanlokkelijk, maar het is uiteindelijk de Belgische ribeye die de kapitein weet te overtuigen. Die is 3 weken dry-aged (geen zes weken, zoals bij Gillis, wat daar voor een meer uitgesproken smaak zorgt). Wanneer de kapitein zijn mooi gegrilde ribeye aansnijdt ziet hij dat die perfect saignant is van cuisson. De chef weet in ieder geval hoe hij een stuk rundvlees moet grillen. Daarbij een vers slaatje, een potje verse luchtige béarnaisesaus, volgens de regels van de kunst bereid, en een potje huisgemaakte mayonaise, opnieuw - het wordt eentonig - volgens de regels van de kunst bereid. Uiteraard wordt er ook een pot verse frietjes op tafel gezet, die de kapitein ertoe verplicht om het mandje brood dat eerder al op tafel stond verder onaangeroerd te laten, als betrof het de laatste plaat van Ozark Henry (neen, de kapitein is geen fan). Wanneer Captain Critic de keuze heeft tussen frieten of brood, zal die keuze behoorlijk snel gemaakt zijn. Zeker wanneer het ook nog ’s lékkere frieten betreft. Conclusie: een klassiek Belgisch hoofdgerecht, waar de kapitein bitter weinig op aan te merken heeft, misschien enkel dat zijn ribeye enkele millimeters dikker mocht geweest zijn. Maar dan liever een eerder dunne ribeye die wel perfect gegrild is, dan een dikke ribeye die mismeesterd is tot een taaie schoenlap. Een karafje chianti drinkt overigens lekker weg bij het hoofdgerecht.


Als dessert kan er nog een crème brûlée bij. Een crème brûlée kan er eigenlijk altijd en overal nog bij. Zoals het hoort wordt de crème koud opgediend (hoewel de kapitein een lauwe crème brûlée ook wel ’s weet te waarderen, barbaars als hij soms durft zijn). Het dunne laagje suiker is mooi egaal en vers gekarameliseerd, waardoor het nog mooi krokant is. De crème zit ook nog ’s tjokvol vanillezaadjes, uit Madagaskar blijkbaar. De goudbes die in het midden van de crème brûlée gelegd is, mocht wel achterwege gelaten zijn. De kapitein heeft zijn crème brûlée graag zo sec mogelijk. Het is gelukkig maar een kleine moeite om die even snel te laten verdwijnen als Tom Balthazar uit de Gentse gemeenteraad verdwenen is.


Of het ligt aan het feit dat Captain Critic er al vroeg op de avond was, toen er nog niet veel andere gasten waren, weet hij niet, maar de bediening verloopt twee uur lang uiterst vlot. Geen klachten dus, en ook niet op het vlak van wat er allemaal op zijn bord is verschenen. Cassis is een klassieke brasserie slash restaurant, en vooral een góede klassieke brasserie slash restaurant.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor