Karel De Stoute (2)
Sinds Bart Van Loo en ‘De Bourgondiërs’ weet elke Vlaming (of toch elke Vlaming die kan lezen) weer wie Karel De Stoute is: laatste hertog van Bourgondië, gesneuveld op het slagveld bij Nancy, vader van de betreurde Maria van Bourgondië … Maar voor veel Gentenaars (of toch Gentenaars die weten wat lekker eten is) is Karel De Stoute in de eerste plaats een restaurant. En wat voor één.
Captain Critic was al ’s eerder op bezoek geweest bij Karel, het restaurant. Maar tot zijn scha en schande moet hij toegeven dat dat al een eeuwigheid geleden was, toen Karel De Stoute nog gevestigd was aan de overkant van de straat, in het pand waar nu Roots een thuis gevonden heeft. Het huidige pand is vooral ruimtevoller, ietsje chiquer ook. Aangenaam zitten is het er sowieso.
Er kan geopteerd worden voor twee menu-formules: ‘Karel, de vegetariër’ en ‘Karel, de niet-zo-vegetariër’. Hoewel de kapitein vegetariërs zeker en vast in zijn omgeving tolereert (sterker nog: hoe meer vegetariërs, hoe beter - vooral voor de planeet dan), kan hij het zelf nog niet echt opbrengen om een menu mét dode dieren aan zich voorbij te laten gaan. ‘Karel, de niet-zo-vegetariër’ it is, dus.
Een glas champagne is de ideale gezel voor de eerste heerlijke amuses: focaccia met boerenkool, burrata en ansjovis; en een aardappelchips-torentje met mosterdzaad en spiering. Twee binnenkomers van jewelste, waardoor al meteen duidelijk is wat het niveau de rest van de avond zal zijn.
Een zachte crème van witte bonen met gekaramelliseerde ui; en krokante polenta met intense pastrami zijn de volgende hapjes. Opnieuw geslaagd, vooral de polenta en de pastrami zijn een match made in heaven.
Waarna het menu volop een aanvang kan nemen met langoustine/jazz-appel/curry/koriander. Hyperverfijnde presentatie gaat hand in hand met minstens even verfijnde smakencombinaties. De rauwe langoustine gaat perfect samen met de zoetige appel en de warme curry-accenten.
Koolvis/kreeft/pompoen/saffraan/vanille is de tweede gang. Opnieuw een visueel plaatje waarbij de smaken en texturen perfect uitgebalanceerd zijn. Hier is een chef aan het werk die intussen perfect weet waar hij mee bezig is. In de tussentijd vallen trouwens ook de - overigens zeer democratisch geprijsde - aangepaste wijnen stuk voor stuk in de smaak.
Het hoofdgerecht is parelhoen Label Rouge ‘BBQ’/knolselder/kumquat/’nduja. Heerlijke, licht ‘wild’ smakende parelhoen speelt hier onmiskenbaar de hoofdrol, maar ook de ‘nduja, een pittige, Zuid-Italiaanse varkensworst (neen, Captain Critic heeft het hier niet over Kat Kerkhofs) verdient op zijn minst een nominatie in de categorie beste bijrol.
Het dessert - lychee/witte chocolade/chili - zet de hoogstaande lijn ongegeneerd voort. De zachte mousse van witte chocolade en de sorbet van lychee krijgen wat kick mee door een enkel stukje pikante rode chilipeper.
Een Dalwhinnie 15y met wat zoetigheden (oliebollen: jaaaa!) sluit Captain Critic’s maaltijd gezwind af. De Bourgondiërs wisten als geen ander hoe een copieus feestmaal eruit moest zien, maar de 21e-eeuwse Karel De Stoute, die kan er ook wat van. De kapitein wil graag afsluiten met een oproep aan het Michelinmanneken: hoe zit het jong, wanneer ga je die mensen eens een ster geven? Het wordt eens tijd hé zeg. Allez hop, en wat rap graag.
Reacties
Een reactie posten