Mub'art


Mub’art is de museumbrasserie van het Gentse Museum voor Schone Kunsten. De ligging in het MSK zou een voordeel kunnen zijn, ware het niet dat het restaurant behoorlijk weggestopt ligt achter de hoek van de hoofdingang van het museum. Bij het binnenkomen laat het vriendelijke zaalteam Captain Critic plaatsnemen aan één van de vrije tafeltjes in de niet onaangename zaal. Een uiterst multicultureel zaalteam overigens: één iemand met Oost-Europese roots, iemand met roots in het Midden-Oosten en er loopt zelfs één West-Vlaming tussen, vanzelfsprekend de minst verstaanbare van de drie.


Er wordt van start gegaan met een glaasje cava en een kleine amuse van het huis: een tartaar van vis met zeekraal en een eenvoudig currysausje. Zeker niet wereldschokkend en het currysausje is weinig subtiel, maar de kapitein heeft al slechtere amuses naar binnen moeten werken. Het voorgerecht is falafel met gegrilde komkommer, tzatziki en rode biet. Best een geslaagd voorgerecht, te danken aan de frisse smaken van de milde tzatziki, de verschillende structuren van rode biet (een zalfje en enkele sneetjes opgelegde biet) en het plukje tuinkers. De falafel is wat aan de droge kant, maar dat is een eigenschap die falafel al snel ’s durft te vertonen.


Het tussengerecht is een seizoenssoep met zuurdesemcroutons. Een seizoenssoep is meestal een vlag die maar weinig lading dekt. Meestal wordt met deze term gewoon bedoeld dat de groentenrestjes van de voorbije week er handig mee verwerkt werden. Captain Critic is geen fan van verspilling, dus principiële problemen met een ‘restjessoep’ heeft hij niet. Hoe dan ook: de restjes van deze week waren blijkbaar vooral komkommer en kervel, want dat zijn de dominante smaken in het bord van de kapitein. Het nadeel van croutons die al in de keuken in de soep gegooid worden, is wel dat ze al volledig zompig zijn tegen de tijd dat ze de tafel bereiken. Ze kunnen tegen dan beter omschreven worden als zuurdesemsponsjes dan als zuurdesemcroutons.


Lam ‘Saratoga’ met pompoen, pastinaak, wortel en aardappelgratin is het hoofdgerecht. ‘Saratoga’ is het gedeelte van het lam net onder de nek en net vóór de rug (waar de lamskoteletjes vandaan komen). Een Saratogarack heeft altijd vier botjes, maar de kapitein krijgt er jammer genoeg maar twee, wat hij toch net iets te weinig vindt. Het lamsvlees is best wel lekker, en correct gegaard, net als de verschillende groentjes. Het vierkantje aardappelgratin is echter wat uitgedroogd, waarschijnlijk omdat het voor een tweede keer opgewarmd is geweest.


Het dessert is een simpele brasserieklassieker die niet veel uitleg nodig heeft: dame blanche. Het ijs lijkt niet huisgemaakt (maar is zeker niet slecht), de chocoladesaus gelukkig wel. Een toef slagroom en het obligatoire smaakloze koekje mogen uiteraard ook niet ontbreken.


Mub’art mag dan wel gevestigd zijn in het Museum voor Schone Kunsten, kunst op een bord moet je er niet verwachten. Daarvoor kan je terecht bij andere adressen in het Gentse. Je eet bij Mub’art eenvoudig en zeker niet slecht, de bediening is vriendelijk en snel, maar Captain Critic zou toch met sterke aandrang de suggestie willen opwerpen om het ellendige piano-muzaknummer, dat ook nog ’s op endless repeat door het restaurant weerklinkt, zo snel mogelijk uit te zetten. Dit soort übermuzak associeert de kapitein eerder met een ritje in de lift van een kleurloos ketenhotel, dan met een aangenaam restaurantbezoek. Muzak van deze soort in een eindeloze loop kan overigens onmogelijk goed zijn voor de geestelijke gezondheid van het zaalpersoneel. Massamoordenaars zijn al voor minder door het lint gegaan.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor