Rest-eau


Bij Rest-eau, de huisbrasserie van het Gentse zwembad Rozebroeken, kan je voor vanalles terecht: croques, salades, pannenkoeken maar ook Vlaamse klassiekers zoals rundsstoverij, vol-au-vent, balletjes in tomatensaus en eigenlijk amper minder als ‘Vlaams’ te omschrijven classics als spaghetti bolognaise en lasagne. Daarnaast vind je ook wokschotels en vreemdsoortige gerechten als de ‘zuiderse schotel’ met - hou u vast - Aziatische wokgroenten, rucola, sojasaus, chilisaus, ketjap, sesam, notenmix, appel én falafelballetjes. De kapitein, die bestelt dan maar wijselijk een burger. De ‘classic burger’ in dit geval, met Belgisch rundvlees, hamburgersaus, cheddar, spek, sla en tomaat.


Waarom komt Captain Critic hier eigenlijk eten, vraagt u zich af. Wel, de kapitein heeft een peuter lopen, en die wezentjes zijn - om God weet welke reden - verzot op openbare zwembaden. Begrijp Captain Critic niet verkeerd, hij heeft niets tegen zwembaden. Maar dan bij voorkeur een buitenzwembad. Op een tropische locatie. Zonder andere mensen in de buurt. Zonder kleedhokjes. Zonder gedeelde douches. Zonder overdosis chloor. Niet zoals de Rozebroeken dus.
 

Hoe dan ook, Captain Critic bestelt één van zijn favoriete biertjes: een Omer van brouwerij Vander Ghinste. Zacht, licht fruitig en dus een ideaal aperitief, maar wel met voldoende alcoholpercentage om de kapitein enigszins te doen vergeten dat hij in de brasserie van een zwembad zit te eten.


De bestelde burger laat best lang op zich wachten. Maar na een klein half uur komt die er dan toch eindelijk aan. Al bij al is die ‘classic burger’ zo slecht nog niet. Oké, het broodje (een soort bagnat) is verre van het perfecte burgerbroodje. Oké, de structuur van het vlees vertoont meer gelijkenissen met het vlees van bijvoorbeeld een Bicky Burger dan met dat van een lekker verse gehaktburger. Oké, de saus komt overduidelijk uit een grote plastic fles. En oké, naast sla en tomaat ligt er ook wat geraspte wortel op Captain Critic’s burger (de horror!). Maar het broodje is behoorlijk zacht (beter dan een droog broodje, denkt de kapitein dan maar), het vlees is sappig, het spek vers gebakken, de saus - hoewel dus gewoon uit een plastic fles - best lekker en doet wat denken aan de Giant-saus, die bij de Quick door de jobstudenten ook heus niet vers bereid wordt. Het geheel is dus niet onsmakelijk, en eigenlijk niet slechter dan je kan verwachten op een plek als deze. 
 

De frieten? Dat zijn diepvriesfrieten (wat een verrassing!) maar gelukkig wel een hele hoop. Het slaatje? Welja, dat is een typisch slaatje met tomaat, komkommer, ijsbergsla, rucola en opnieuw die vermaledijde geraspte wortel. Vooral de rucola heeft bovendien al z’n beste tijd gehad. Een beetje zoals Joke Schauvlieghe dus.


En die kleine koter van Captain Critic, de reden dat de kapitein hier überhaupt is binnengewandeld, wat eet die eigenlijk? Wel dan: de pedagogisch verantwoord getitelde ‘Kidsbox’, met de veel minder pedagogisch verantwoorde inhoud chicken nuggets met frietjes en ketchup. Je moet natuurlijk érgens beginnen met je nageslacht mee te nemen op restaurant. En zolang er frieten in het spel zijn (diepvries of niet), is dat nageslacht tevreden. Captain Critic zelf? Misschien net iets minder.
 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor