Pizza Pasqualino


We zijn nog heel even (hopelijk toch maar heel even) aangewezen op takeaway, en er is maar weinig dat zich zo goed leent tot takeaway als pizza. Captain Critic belt dan maar naar Pizza Pasqualino in Lochristi. Niet zomaar voor een goeie babbel of zo, neen, wel om een pizza romana te bestellen, met pikante salami.


Het is blijkbaar druk want de kapitein mag pas binnen een uur zijn pizza komen halen, maar drukte kan ook gewoon een goed teken zijn. Een pizzeria zonder klanten is hoogstwaarschijnlijk een slechte pizzeria. Of een dekmantel voor een witwaspraktijk van de Cosa Nostra.


Wanneer Captain Critic zich richting Lochristi City begeeft, staat zijn pizza mooi op tijd klaar. Op de pizzadoos staat een Italiaan zo stereotiep dat je er bijna een klacht voor zou indienen bij Unia. Nóg stereotieper kon enkel als de besnorde Italiaan in kwestie met een fles olijfolie onder de arm op een Vespa zat en er ergens naast de pizza-oven een afgesneden paardenhoofd lag.


In de dus niet zo bijster woke pizzadoos zit een smakelijk uitziende pizza romana verstopt. Eenvoudig - tomatensaus, mozzarella, pikante salami - maar de allerbeste pizza’s zijn ook gewoon de eenvoudigste. Denk pizza margherita of quattro formaggi. Denk vooral niet pizza Hawaii. Als u aan dat laatste denkt, is alle hoop al bij voorbaat verloren.


Het geheel is wat aan de vettige kant, maar als je een pizza met salami bestelt, moet je ook niet anders verwachten natuurlijk. Het pizzadeeg is geslaagd: dun en zacht waar de pizza belegd is, krokant (misschien zelfs wat te krokant) aan de randen. De tomatensaus is - zoals het hoort - zeker niet al te rijkelijk aanwezig, net als de mozzarella (sometimes less is more). Op de pikante salami is daarentegen zeker niet bespaard. Pikant wil in dit geval trouwens zeker niet zeggen dat je mond er van in brand staat, de pizza is in zijn geheel eerder licht pittig. Meer zou eigenlijk ook storend geweest zijn.


Een lekkere pizza dus, maar een bezoek aan een Italiaans restaurant is nooit compleet zonder de obligatoire limoncello van het huis. Captain Critic haalt dan maar de limoncello van zijn eigen huis boven. En niet zomaar een limoncello, neen, wél de beste limoncello die ten noorden van de Alpen geproduceerd wordt: Giallo Limoncello. Made in Oostakker, dat toch zo’n beetje het Amalfi van Oost-Vlaanderen is. Met wat verbeelding. OK, met veel verbeelding. Een geslaagd zakkertje na een smakelijke pizza.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor