Cochon De Luxe (1)


Bij restaurant Cochon De Luxe wordt gastronomie gecombineerd met een vleugje humor. Humor en gastronomie: twee zaken die voor Captain Critic tot voor kort evenzeer samen hoorden als humor en FC De Kampioenen. Hoegenaamd niet dus. Maar misschien komt daar na zijn bezoek wel verandering in.


Cochon De Luxe wordt gerund door slechts één chef en één gastvrouw, met de assistentie van één keukenhulp. Chef Tom Van Lysebettens werkte in Antwerpen samen met Roger Van Damme (Het Gebaar) en in Gent bij C-Jean (dat enkele jaren geleden toch aan de wieg stond van de Gentse gastronomische revolutie), Volta, Eat Love Tastings en Coeur d'Artichaut.


De gastvrouw (en echtgenote van de chef) is interieurvormgever van opleiding en dat merk je duidelijk in het mooie pand in de Brabantdam (vlakbij het Glazen Straatje), dat een volledig eigen stijl heeft, met hier en daar een komisch accent. Er wordt één vier-, vijf- of zesgangenmenu geserveerd, waarbij de kapitein kiest voor het menu met de (zeer democratisch geprijsde) aangepaste wijnen.


In niet veel gastronomische restaurants zal je overigens een quote van Snoop Dogg aantreffen op de drankkaart, maar bij Cochon De Luxe dus wel. Gelukkig maar dat die quote niet de alom gekende Snoop-klassieker “Bitches ain't shit but hoes and tricks, lick on these nuts and suck the dick” is. Het had zomaar even gekund, maar Cochon De Luxe houdt het aantal gechoqueerde reacties bewust laag en opteert wijselijk voor het meer toepasselijke en iets gezinsvriendelijker “Get your ice, get your cups, cause we about to get wasted up in here”. De kapitein ziet het bij Peter Goossens niet direct op de wijnkaart staan. De quote van Snoop Dogg is overigens letterlijk te nemen, want de aangepaste wijnen vloeien rijkelijk, en de kapitein is aan het eind van de avond best een beschonken kapitein.


Captain Critic gaat van start met een glaasje crémant en krijgt daarbij al direct een eerste hapje: een huisgemaakte variant op tortilla-chips met een kaasdip. Gevolgd door een hammousse (in de vorm van een varkenskop), een variant op 'fish & chips' en een toastje met gruyèrekaas, gepresenteerd als halve voetbal op een grasmat.



De eerste gang is ‘Piñata colada’, met een krokantje dat je als een Mexicaanse piñata stuk moet slaan om te ontdekken wat er verborgen zit: in dit geval geen snoepjes, maar tartaar van zalm met onder meer brunoise van komkommer en fregola. Bovenop het krokantje ook nog een ananasmousse in de vorm van een, euh ja, ananas. Fris, origineel en lekker. Na elke gang volgt een kleinere tussengang. De eerste is getiteld ‘Kop noch staart’: een toast met een ietwat luguber gepresenteerde paté (of hoe omschrijf je anders een kom vol dierlijke botten) met daarop fijne toefjes gelei van paddestoel.



De tweede gang is ‘BOEM!kool’: verschillende structuren van bloemkool, opnieuw origineel en met een kwinkslag gepresenteerd. Deze keer met een (niet-ontplofte) bom in het midden van het bord. Een ‘Kroketje uit de muur’ is de volgende tussengang, blijkbaar geïnspireerd op een vrijgezellenweekend van de chef in Amsterdam. Waar zou je anders een kroket uit een muur gaan halen?



‘Een schaap met witte voetjes’ is het lieflijk getitelde hoofdgerecht: een lekker rosé gebakken stuk lamsvlees wordt vergezeld van een crème van aubergine, een miniatuurkomkommer, een naturel sausje van wortel en een crème van gefermenteerde look in de vorm van enkele schaapjes. Grappige presentatie is één zaak, maar smaak blijft doorslaggevend bij een restaurantbezoek, en die smaak zit bij Cochon De Luxe meer dan goed.


Het is enigszins onconventioneel, maar na het hoofdgerecht volgt nog een hartige tussengang. Dat Cochon De Luxe een onconventioneel restaurant is, is inmiddels echter wel duidelijk. ‘Aangebrande risotto’ zou voor sommigen misschien wat zwaar kunnen vallen na een uitgebreid menu, maar niet voor Captain Critic: de risotto is heerlijk smeuïg en uiterst smaakvol, zoals het hoort bij een goeie risotto.


Een stukje gerookte chocolade vormt de opstap naar het nagerecht ‘Mama, ik wil een Turtle-ijsje!’. Nostalgie uit de jaren negentig voor velen, in dit geval getransformeerd naar ijs van basilicum in de vorm van een Teenage Mutant Ninja Turtle, geserveerd op een gebakje en een soort bavarois van peer.


Als digestief kiest de kapitein voor een goeie madeira, waarbij hij enkele amuses krijgt: een hoorntje, een popcornmousse, maar het is vooral de ‘Russische roulette’ die in het oog springt. Chocolade kogels met een koperkleurig laagje, waarbij het Russische roulette-aspect ‘m in het feit zit dat één op de honderd kogels gevuld is met pikante chili. Best spannend, maar Captain Critic is toch niet ontevreden dat hij een gewone variant voorgeschoteld kreeg.


Dat humor en gastronomie dus blijkbaar wél samengaan, bewijst Cochon De Luxe met verve. Het menu is origineel, somptueus, verrassend, grappig en vooral: heerlijk. Op termijn zou het jonge team gerust een voet kunnen zetten naast vergelijkbare intieme zaken als Publiek en Oak. Benieuwd wat de toekomst brengt …


Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor