Een Twee Vijf

(website)

Tomek Mroszczak, chef van restaurant Een Twee Vijf, moest niet al te lang op zoek naar een naam voor zijn zaak. Neen, ‘Een Twee Vijf’ verwijst gewoon naar het huisnummer van het pand, gelegen vlakbij ziekenhuis AZ Sint-Lucas. De plek overigens waar Captain Critic’s hoogsteigen zoon geboren werd (in het AZ Sint-Lucas dus, niet in restaurant Een Twee Vijf).

 

Een Twee Vijf ziet zichzelf als een soort luxe eetcafé, waar je hoogstaand maar tegelijk ongedwongen kan eten in een huiselijke sfeer. En wat is er nu huiselijker dan een Negroni (maakt de kapitein zich maar wijs). Een uitstekende Negroni by the way. Het lijkt misschien alsof Captain Critic de laatste tijd alleen nog maar Negroni’s zit te drinken op restaurant. En ja, dat zou eigenlijk wel ’s kunnen kloppen.

 

De kaart zit eenvoudig in elkaar: drie hapjes, drie voorgerechten, drie hoofdgerechten en drie desserts. Met telkens een vegetarische optie, een optie met vis en een optie met vlees. Dat geldt voor alle duidelijkheid trouwens niet voor de nagerechten. De kapitein is nog niet veel desserts tegengekomen met vlees of vis. U hopelijk ook niet.

Captain Critic proeft twee hapjes: ‘octopus - inkt - gerookte paprika’ en ‘kip - artisjok - Thaïse basilicum’. Beide zijn alvast veelbelovend. De octopus gaat perfect samen met de gerookte paprika (wat een heerlijke uitvinding toch …) en wordt geserveerd op een krokantje van inktvisinkt. Het tweede hapje is eenvoudig maar smakelijk gekruid kippengehakt met julienne van Thaïse basilicum, geserveerd op een artisjokblad. 

 

Het voorgerecht is ‘makreel - rabarber - shiso - sesam’, een fris en pikant afgekruid geheel. De makreel werd licht gebakken en is nog mooi glazig vanbinnen. De rabarber zorgt voor wat crunch en zuurte, de shisoblaadjes zorgen voor wat euh ja … shiso. Een uiterst lekker en licht voorgerecht om mee te starten. 

 

Daarna volgt ‘kabeljauw - Romeinse sla - garnaal beurre blanc’ als hoofdgerecht. Een absolute voltreffer van een gerecht: een stevige moot kabeljauw met een krokant panko-korstje, een licht gebrande sucrine met zonnebloem- en pompoenpitten op een bedje van prei, sjalot en zalmeitjes, een groen zalfje van Romeinse sla dat een overheerlijke gerookte smaak heeft meegekregen en last but not least: een schandalig lekkere beurre blanc met een onweerstaanbaar garnaalsmaakje. Één minpuntje wel: de beurre blanc wordt niet in een karaf van een halve liter, maar jammer genoeg in een kleiner exemplaar op tafel gezet.

 

Ook het dessert (chocolade - vanille - gezouten karamel) is van een torenhoog niveau. Met de uiterst eenvoudige presentatie zullen misschien geen prijzen gewonnen worden, maar met de smaken des te meer. Vergeet de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. De enige échte Heilige Drievuldigheid is Chocolade, Vanille, Gezouten Karamel. Ook de stukken witte chocolade met speculoos, die bij het digestief op tafel gezet worden, zijn even simpel als smakelijk.

 

Een Twee Vijf dus, waar Tomek Mroszczak gerechten op tafel tovert die even indrukwekkend zijn als het aantal medeklinkers in zijn achternaam. Niet een, niet twee, maar wel degelijk vijf sterren voor Een Twee Vijf.