Alberte


Ietwat onverwacht verscholen in de volkse Dampoortbuurt vind je de opvallende blauwe gevel van Alberte terug, die er toch onmiskenbaar anders uitziet dan die van de naburige Turkse cafés en pitabars.


Alberte noemt zichzelf een bar/hors-d'oeuvres en is trots op zijn natuurwijnen. Maar Alberte is toch in de eerste plaats een food sharing restaurant. Daarvan zijn er in de Arteveldestad intussen al meer te vinden dan CD&V-stemmers.


Binnen in het restaurant heerst een gezellige drukte. De piepkleine keuken is volledig open en vanaf zijn minstens even piepkleine tafeltje heeft Captain Critic een mooi zicht op de twee koks die zich een hele avond naarstig van hun taak kwijten. Ook het stoeltje van de kapitein is haast even minuscuul als het aantal voorkeurstemmen van Mieke Van Hecke bij de meest recente gemeenteraadsverkiezingen.


Er is geen optie à la carte, enkel een menu bestaande uit een selectie van zes bordjes om te delen. Groenten, schaal- of schelpdieren, vis, gevogelte of vlees en dessert, volgens het ritme van de keuken geserveerd. Bijna alle producten zijn van kleine producenten en/of van biologische oorsprong. De natuurwijnen bevatten geen toegevoegde sulfieten of additieven en ondergingen een natuurlijke fermentatie met wilde gisten.


Ruikt u bij dit alles geitenwollen sokken? Dan bent u toch eerder van kwade wil, of gewoon lid van Schild & Vrienden natuurlijk. De kapitein maakt alvast geen aanstalten om zijn matten te rollen en gaat van start met een Picon vin blanc en een bordje morcilla: flinterdun gesneden, en vooral uiterst smakelijke, Spaanse bloedworst. Daarbij wordt ook nog een cracker geserveerd op basis van zaden.



Het eerste gerecht is een koude bouillon van paddenstoelen met hazelnoot en een tartaar van schelvis. Het enige bord van de avond trouwens dat niet als sharing dish op tafel gezet wordt. De rauwe schelvis gaat heerlijk samen met de aardse smaak van de paddenstoelen. Een smakelijk glas witte sauvignon is een ideale begeleider.


Een assortiment van verschillende koolsoorten volgt als tweede gang. Niet voor zij met gevoelige darmen. Gelukkig bestaan de darmen van Captain Critic uit een mix van gewapend beton en titanium. De verschillende kolen worden gecombineerd met mosterd en een sausje op basis van karnemelk. Gepofte gierst zorgt voor wat welgekomen crunch.


Een saté van wortel en rode biet met geraspt ei, pomelo en een wortelsausje is het derde gerecht. Wie niet goed oplet zou qua uitzicht kunnen denken een klassieke Indonesische saté met pindasaus voorgeschoteld te krijgen. De smaken verschillen uiteraard echter als dag en nacht. De wortel en rode biet zorgen voor aardse toetsen, de pomelo voor een fris citrus-accent.


De smakelijke vierde gang is een bord pasta met sepia-inktvis, venkel, paksoi en een gebrande halve citroen. De sepia is in zulke slierten gesneden dat die nauwelijks te onderscheiden is van de tagliatelle-pasta. De lichte anijssmaak van de venkel en de zurige frisheid van de citroen vervolledigen het geheel.


De dressering van de borden bij Alberte is aan de ruwe kant, maar de vijfde gang is daarop een uitzondering: overheerlijke eendenborst en schorseneren op de barbecue bereid. Daarbij ook een crème op basis van schorseneren, een lekkere jus van de eend en enkele schijfjes kumquat, die in hun geheel misschien nét iets te bitter zijn voor de kapitein. De eend is misschien niet de meest malse eend ooit maar de smaak is om een moord voor te begaan. Of op zijn minst toch een parkeerovertreding. Een glas rode Pinot Noir gaat er mooi mee samen.


Het dessert is een semifreddo van platte kaas met gefermenteerde bessen, gepofte rijst, chips van pastinaak en verschillende noten en zaden. Eén van die desserts waarbij je het gevoel hebt dat je gezond bezig bent. Uiteraard volkomen onterecht.


Er wordt afgesloten met een mini-café glacé van het huis. Doodeenvoudig maar overheerlijk: een bolletje vanille-ijs, ijskoude koffie en een toefje gezouten karamel. Niet van het huis maar minstens even heerlijk is het glas madeira dat de kapitein als afsluiter bestelt. Ja hoor, Alberte is een aanrader. En neen, de porties zijn niet van die aard dat je achteraf nog om de hoek moet passeren bij resto-snack Dedeoglu, om aldaar nog een Turkse pizza naar binnen te werken.



Reacties

  1. Lekkere gerechten. Vriendelijk. Wist wel niet dat je steeds met hetzelfde bestek moet verder eten. Als je boter vraagt voor bij het brood, komt de boter uit de pot waar de chef continu in zit en mee bakt. De linkse vernieuwing waarschijnlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zít de chef continu in een pot boter? Oei, dat zou toch niet mogen. En dat moet nogal een grote pot zijn dan ...

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor