De Rave
Captain Critic is met restaurant De Rave inmiddels toe aan zijn honderdste Gentse recensie (ja, HONDERD). Gedurende die honderd recensies heeft de kapitein hoogtepunten afgewisseld met dieptepunten, memorabele momenten met minder memorabele momenten (dan wel momenten die memorabel waren om de verkeerde redenen). Maar goede of kwade tijden: Captain Critic zal zijn missie niet opgeven, hij zal het schip nimmer verlaten. Hardnekkig zal hij volhouden, ook al heeft hij het beste restaurant van Gent éigenlijk al gevonden.
De kapitein prijst zich overigens gelukkig dat hij in Gent woont, een stad waar er elke dag meer te ontdekken valt. Zo kan men plots een poutrel van een miljoen euro tegenkomen op de Korenmarkt. Maar de kapitein doelt uiteraard vooral op het culinaire vlak. Stelt u zich ‘s voor dat Captain Critic Lokeren als geografisch spectrum had uitgekozen (stelt u zich ’s voor!). Na bijna 4 jaar de Lokerse restaurantwereld afgeschuimd te hebben, had de kapitein zich ongetwijfeld in de Durme gestort, alwaar de door de textielindustrie gemuteerde vissen op zijn minst verser zouden zijn dan in de gemiddelde Lokerse brasserie. Op voorwaarde uiteraard dat de kapitein niet eerder aan een voedselvergiftiging bezweken was geweest. Geen evidente voorwaarde, na jarenlange bezoekjes aan de Lokerse restaurantscène.
Maar goed, De Rave krijgt de niet onaanzienlijke eer toebedeeld om Captain Critics honderdste verovering te zijn, vraag is dan of het die eer ook waard blijkt. De kleine eetzaal (minder dan 20 couverts), gesplitst in een boven- en benedendeel, is alvast gezellig te noemen, en de klassieke muziek op de achtergrond past ontegensprekelijk bij het historische gebouw en interieur. Er mag iets gevierd worden (wat juist, dat zijn uw zaken niet) en dus gaat de kapitein van start met een glas champagne. Daarbij volgen twee amuses: de eerste met rauwe makreel en (zo vermoeden Captain Critics smaakpapillen) oesterjus, de tweede een verrukkelijk lauwwarm toastje met gedroogde ham.
De kapitein beslist om vanavond à la carte te eten en opteert voor gepocheerd ei met beukenzwammen en langoustine als voorgerecht. Het gepocheerd ei is volgens de regels van de kunst bereid (het eigeel is perfect lopend en niet in het minst uitgehard), de beukenzwammen en fijngesnipperde prei zijn een perfecte combinatie. De 2 grote langoustines zijn lekker, hoegenaamd niet droog, maar toch mochten ze van de kapitein nog iets minder gegaard geweest zijn. Maar dat is dan ook Captain Critics persoonlijke smaak. Bij het voorgerecht een halve fles Sancerre Baronnes 2014 uit de Loirevallei, een eerder fruitige sauvignon blanc die niet slecht combineert met de langoustine.
Ergens tussen het voor- en het hoofdgerecht weerklinkt Chopins dodenmars door de eetzaal, wat enigszins onheilspellende gevoelens kan opwekken. Iets wat niet nodig blijkt te zijn, want het hoofdgerecht - jonge duif met portosaus en seizoensgroenten - is gelukkig een meevaller. De duif is perfect van cuisson, mooi rood, en het portosausje smakelijk. De zoetige saus combineert mooi met het bittere witloof, dat het gros uitmaakt van de seizoensgroenten. Dat alles in combinatie met een fles Toscaanse Chianti Classico zorgt voor een gelukkige Captain Critic. De meeste zaken in combinatie met een fles Chianti Classico zorgen voor een gelukkige Captain Critic, maar dat terzijde.
De kapitein heeft objectief gezien inmiddels genoeg gegeten, maar toch laat hij nog een dessert aanrukken: een sabayon met huisgemaakt vanille-ijs meer bepaald. Er valt immers iets te vieren (neen, het zijn nog steeds uw zaken niet). Sabayon kan dikwijls maar besteld worden vanaf 2 personen, aangezien een correcte bereiding van sabayon een portie voor minstens 2 personen vereist. Wil dat dan zeggen dat men bij De Rave de sabayon niet vers maakt? Neen, de kapitein kan dat ontkrachten. De Rave heeft simpelweg de ingenieuze oplossing bedacht om gewoon direct een dubbele portie sabayon te serveren. Briljant. U hoort de kapitein niet klagen. Zeker niet gezien zijn sabayon hem ook nog ‘s verdomd goed smaakt.
Een whisky vergezeld van enkele zoetigheden sluit de avond mooi af. De Rave biedt een smakelijke klassieke keuken in hartje Gent, in een mooi kader en met een uitstekende, persoonlijke bediening. Petje af trouwens voor de uitbaters die het volledige restaurant schijnbaar slechts met zijn tweeën runnen. Man in de zaal, vrouw in de keuken. In restaurants zijn de stereotypen doorgaans omgekeerd.
De kapitein prijst zich overigens gelukkig dat hij in Gent woont, een stad waar er elke dag meer te ontdekken valt. Zo kan men plots een poutrel van een miljoen euro tegenkomen op de Korenmarkt. Maar de kapitein doelt uiteraard vooral op het culinaire vlak. Stelt u zich ‘s voor dat Captain Critic Lokeren als geografisch spectrum had uitgekozen (stelt u zich ’s voor!). Na bijna 4 jaar de Lokerse restaurantwereld afgeschuimd te hebben, had de kapitein zich ongetwijfeld in de Durme gestort, alwaar de door de textielindustrie gemuteerde vissen op zijn minst verser zouden zijn dan in de gemiddelde Lokerse brasserie. Op voorwaarde uiteraard dat de kapitein niet eerder aan een voedselvergiftiging bezweken was geweest. Geen evidente voorwaarde, na jarenlange bezoekjes aan de Lokerse restaurantscène.
Maar goed, De Rave krijgt de niet onaanzienlijke eer toebedeeld om Captain Critics honderdste verovering te zijn, vraag is dan of het die eer ook waard blijkt. De kleine eetzaal (minder dan 20 couverts), gesplitst in een boven- en benedendeel, is alvast gezellig te noemen, en de klassieke muziek op de achtergrond past ontegensprekelijk bij het historische gebouw en interieur. Er mag iets gevierd worden (wat juist, dat zijn uw zaken niet) en dus gaat de kapitein van start met een glas champagne. Daarbij volgen twee amuses: de eerste met rauwe makreel en (zo vermoeden Captain Critics smaakpapillen) oesterjus, de tweede een verrukkelijk lauwwarm toastje met gedroogde ham.
De kapitein beslist om vanavond à la carte te eten en opteert voor gepocheerd ei met beukenzwammen en langoustine als voorgerecht. Het gepocheerd ei is volgens de regels van de kunst bereid (het eigeel is perfect lopend en niet in het minst uitgehard), de beukenzwammen en fijngesnipperde prei zijn een perfecte combinatie. De 2 grote langoustines zijn lekker, hoegenaamd niet droog, maar toch mochten ze van de kapitein nog iets minder gegaard geweest zijn. Maar dat is dan ook Captain Critics persoonlijke smaak. Bij het voorgerecht een halve fles Sancerre Baronnes 2014 uit de Loirevallei, een eerder fruitige sauvignon blanc die niet slecht combineert met de langoustine.
Ergens tussen het voor- en het hoofdgerecht weerklinkt Chopins dodenmars door de eetzaal, wat enigszins onheilspellende gevoelens kan opwekken. Iets wat niet nodig blijkt te zijn, want het hoofdgerecht - jonge duif met portosaus en seizoensgroenten - is gelukkig een meevaller. De duif is perfect van cuisson, mooi rood, en het portosausje smakelijk. De zoetige saus combineert mooi met het bittere witloof, dat het gros uitmaakt van de seizoensgroenten. Dat alles in combinatie met een fles Toscaanse Chianti Classico zorgt voor een gelukkige Captain Critic. De meeste zaken in combinatie met een fles Chianti Classico zorgen voor een gelukkige Captain Critic, maar dat terzijde.
De kapitein heeft objectief gezien inmiddels genoeg gegeten, maar toch laat hij nog een dessert aanrukken: een sabayon met huisgemaakt vanille-ijs meer bepaald. Er valt immers iets te vieren (neen, het zijn nog steeds uw zaken niet). Sabayon kan dikwijls maar besteld worden vanaf 2 personen, aangezien een correcte bereiding van sabayon een portie voor minstens 2 personen vereist. Wil dat dan zeggen dat men bij De Rave de sabayon niet vers maakt? Neen, de kapitein kan dat ontkrachten. De Rave heeft simpelweg de ingenieuze oplossing bedacht om gewoon direct een dubbele portie sabayon te serveren. Briljant. U hoort de kapitein niet klagen. Zeker niet gezien zijn sabayon hem ook nog ‘s verdomd goed smaakt.
Een whisky vergezeld van enkele zoetigheden sluit de avond mooi af. De Rave biedt een smakelijke klassieke keuken in hartje Gent, in een mooi kader en met een uitstekende, persoonlijke bediening. Petje af trouwens voor de uitbaters die het volledige restaurant schijnbaar slechts met zijn tweeën runnen. Man in de zaal, vrouw in de keuken. In restaurants zijn de stereotypen doorgaans omgekeerd.
Reacties
Een reactie posten