Viva La Puglia
Viva La Puglia is een Italiaanse trattoria/pizzeria (met een naam als Viva La Puglia had u wel al begrepen dat het hier geen Thais wokrestaurant betrof) met eigenaars afkomstig uit Apulië, ongetwijfeld (volgens diezelfde eigenaars althans) één van de mooiste streken van Italië.
Het restaurant vult zich aardig met klanten die op het eerste zicht vaste klanten lijken te zijn. Doorgaans een goed teken. Het interieur is op een behoorlijk stereotiepe Italiaanse wijze ingericht (lees: op wat kitsch meer of minder is er niet gekeken). Van een Italiaans restaurant verdraagt Captain Critic best wel wat kitsch, daar kan de kapitein dus mee leven. Maar toch een andere tip: de felle lamp boven zijn tafeltje draagt niet meteen bij tot een romantische sfeer, en had gerust een exemplaar met een lager wattage mogen zijn. Tenzij u een type bent dat urenlange ondervragingen onder een TL-lamp op het politiebureau romantisch vindt. Captain Critic hoopt dat u zo geen type bent.
De kapitein gaat alvast van start met een Punt e Mes, een Italiaanse donkere vermout. Daarbij een bordje van het huis met enkele eenvoudige hapjes: olijven, radijzen en een stukje huisgemaakte pizzabaguette. Sowieso een stuk beter dan een portie borrelnootjes.
Captain Critic maakt er niet echt een gewoonte van om in Italiaanse restaurants een voorgerecht te bestellen, daarvoor zijn de porties van de hoofdgerechten doorgaans groot genoeg, maar als hij dat wel doet, zal dat voorgerecht in kwestie niet zelden bruschetta zijn. Voor niet-kenners op het eerste zicht misschien een uiterst simpele bereiding, maar uit ondervinding weet de kapitein maar al te goed dat een lekkere bruschetta in een Italiaans restaurant geen sinecure is. Sterker nog: misschien is een bruschetta wel dé kwaliteitsproef voor een Italiaans ristorante. Slechts een viertal ingrediënten, maar de kunst is ze op een perfecte manier samen te brengen. Iets wat bij uitbreiding het uitgangspunt is voor de hele Italiaanse keuken: de ogenschijnlijk eenvoudige combinatie van slechts een handvol (basis)ingrediënten. Met soms verbluffend resultaat. De kapitein verheugt zich te mogen zeggen dat Viva La Puglia de bruschetta-test met verve doorstaat: krokant stokbrood, look in juiste doses, verse tomaten en heerlijke olijfolie.
Een karafje rode huiswijn vergezelt het hoofdgerecht: penne all’amatriciana. Klassiek wordt amatricianasaus dan wel gemaakt met guanciale (gepekelde varkenswang), de kok van Viva La Puglia heeft dit vervangen door gerookt spek. Geen halszaak wat betreft de kapitein: het is vlees van hetzelfde beest en guanciale is niet direct iets wat buiten Italië veel bekendheid geniet. De perfect al dente gekookte penne, met verder nog kerstomaten en zwarte olijven, is meer dan geslaagd. Na een vriendelijke doch kordate herinnering komt de attente ober alsnog met enkele eerder beloofde lepeltjes parmezaanse kaas over de boeg. Onmisbaar bij een gerecht als dit.
Naar goede gewoonte in het doorsnee Italiaans restaurant wordt er afgesloten met een glaasje limoncello van het huis. Het is een gratis limoncello, de kapitein gaat dus geen gegeven paarden in de bek kijken, maar een limoncello uit een fles die in de diepvriezer bewaard wordt, is toch een stuk smakelijker dan een limoncello die de toog als permanente verblijfplaats heeft gekregen. Hoe dan ook: de geste wordt gewaardeerd. Gratis alcohol, lekkere bruschetta, smakelijke pasta en vriendelijke bediening? Het bezoek van Captain Critic aan Viva La Puglia mag gerust een geslaagd bezoek genoemd worden.
Het restaurant vult zich aardig met klanten die op het eerste zicht vaste klanten lijken te zijn. Doorgaans een goed teken. Het interieur is op een behoorlijk stereotiepe Italiaanse wijze ingericht (lees: op wat kitsch meer of minder is er niet gekeken). Van een Italiaans restaurant verdraagt Captain Critic best wel wat kitsch, daar kan de kapitein dus mee leven. Maar toch een andere tip: de felle lamp boven zijn tafeltje draagt niet meteen bij tot een romantische sfeer, en had gerust een exemplaar met een lager wattage mogen zijn. Tenzij u een type bent dat urenlange ondervragingen onder een TL-lamp op het politiebureau romantisch vindt. Captain Critic hoopt dat u zo geen type bent.
De kapitein gaat alvast van start met een Punt e Mes, een Italiaanse donkere vermout. Daarbij een bordje van het huis met enkele eenvoudige hapjes: olijven, radijzen en een stukje huisgemaakte pizzabaguette. Sowieso een stuk beter dan een portie borrelnootjes.
Captain Critic maakt er niet echt een gewoonte van om in Italiaanse restaurants een voorgerecht te bestellen, daarvoor zijn de porties van de hoofdgerechten doorgaans groot genoeg, maar als hij dat wel doet, zal dat voorgerecht in kwestie niet zelden bruschetta zijn. Voor niet-kenners op het eerste zicht misschien een uiterst simpele bereiding, maar uit ondervinding weet de kapitein maar al te goed dat een lekkere bruschetta in een Italiaans restaurant geen sinecure is. Sterker nog: misschien is een bruschetta wel dé kwaliteitsproef voor een Italiaans ristorante. Slechts een viertal ingrediënten, maar de kunst is ze op een perfecte manier samen te brengen. Iets wat bij uitbreiding het uitgangspunt is voor de hele Italiaanse keuken: de ogenschijnlijk eenvoudige combinatie van slechts een handvol (basis)ingrediënten. Met soms verbluffend resultaat. De kapitein verheugt zich te mogen zeggen dat Viva La Puglia de bruschetta-test met verve doorstaat: krokant stokbrood, look in juiste doses, verse tomaten en heerlijke olijfolie.
Een karafje rode huiswijn vergezelt het hoofdgerecht: penne all’amatriciana. Klassiek wordt amatricianasaus dan wel gemaakt met guanciale (gepekelde varkenswang), de kok van Viva La Puglia heeft dit vervangen door gerookt spek. Geen halszaak wat betreft de kapitein: het is vlees van hetzelfde beest en guanciale is niet direct iets wat buiten Italië veel bekendheid geniet. De perfect al dente gekookte penne, met verder nog kerstomaten en zwarte olijven, is meer dan geslaagd. Na een vriendelijke doch kordate herinnering komt de attente ober alsnog met enkele eerder beloofde lepeltjes parmezaanse kaas over de boeg. Onmisbaar bij een gerecht als dit.
Naar goede gewoonte in het doorsnee Italiaans restaurant wordt er afgesloten met een glaasje limoncello van het huis. Het is een gratis limoncello, de kapitein gaat dus geen gegeven paarden in de bek kijken, maar een limoncello uit een fles die in de diepvriezer bewaard wordt, is toch een stuk smakelijker dan een limoncello die de toog als permanente verblijfplaats heeft gekregen. Hoe dan ook: de geste wordt gewaardeerd. Gratis alcohol, lekkere bruschetta, smakelijke pasta en vriendelijke bediening? Het bezoek van Captain Critic aan Viva La Puglia mag gerust een geslaagd bezoek genoemd worden.
Reacties
Een reactie posten