Petrus
Petrus noemt zichzelf een ‘gastropub’. Dat is chique taal voor wat de meeste mensen een eetcafé zouden noemen. Geen probleem echter: vanaf nu noemt Captain Critic zijn eetkamer ook zijn gastrokamer. Gelegen in de Gentse studentenbuurt pretendeert Petrus eerlijke dagelijkse kost te serveren. Het gezellige huiskamerinterieur past alvast bij het concept ‘dagelijkse kost’. Nu nog checken wat dat geeft op een bord.
De kapitein steekt gezien de naam van de zaak uiteraard - hij zou haast zeggen: vanzelfsprekend - van wal met een blonde Petrus van het vat. Die drinkt lekker weg in het gezelschap van enkele borrelhapjes. Zeer eenvoudig allemaal, maar de kapitein onthoudt dat hij in een eetca- euh, gastropub zit. Veel meer verwachten zou overdreven zijn.
Petrus is overigens een zelfverklaard ‘dagschotelrestaurant’, dat de inspiratie voor de gerechten haalt uit grootmoeders keuken. Elke dag wordt er dus een verschillende verse dagschotel geserveerd, en vandaag staat er iets Aziatisch op het menu. De kapitein rijmt ‘Aziatisch’ echter niet direct met grootmoeders keuken. De gemiddelde Vlaamse grootmoeder zal in haar tijd eerder gillend weggelopen zijn als ze onverhoeds een Aziaat tegenkwam op straat, laat staan in haar keuken. Vlaamse grootmoedertjes hebben de neiging politiek incorrect te zijn. Dan maar iets van de vaste kaart. Verschillende pasta’s, croques, ciabatta’s en salades maar als u Captain Critic inmiddels pretendeert te kennen, en u weet dat er op de kaart bij Petrus ook steeds huisgemaakte stoverij van vers rundvlees en Petrus Oud Bruin staat, dan weet u dat de kapitein voor deze optie gaat.
De bediening verloopt perfect, en het duurt niet lang voordat het bord van de kapitein op tafel staat. De stoverij is duidelijk huisgemaakt. De structuur van het vlees en de saus is volgens de regels van de kunst en de smaak, met een zurig zoete toets, verraadt het gebruik van het Petrus Oud Bruin-bier. Zeer geslaagd. De frietjes zijn goudgeel en krokant. De fles mayonaise die op de tafel gezet wordt mag dan wel van Devos Lemmens zijn, een potje huisgemaakte mayonaise ware toch beter geweest. Bij de stoverij drinkt Captain Critic - wat is hij toch weer in een originele bui vandaag - een bruine Petrus van het vat. Eens te meer: als u de persoonlijke voorkeuren van de kapitein inmiddels pretendeert te kennen, zal u weten dat hij - meer dan enkel op het vlak van bier - blond boven bruin verkiest. In dit geval is de bruine Petrus echter een aangename opvolger van de blonde versie, die uiteraard ook perfect samen gaat met de stoverij.
Er is nog wat plek voor een nagerecht en een warme appeltaart met vanille-ijs lijkt een aardige afsluiter. Dat is het best ook. Niet wereldschokkend, maar dat zal een appeltaart zelden zijn. Dat Petrus eerlijke dagelijkse kost serveert is na een test geen leugen gebleken. Het is zelfs lekkere dagelijkse kost. De stoverij van Petrus zou Captain Critic alvast elke dag op zijn bord willen zien.
De kapitein steekt gezien de naam van de zaak uiteraard - hij zou haast zeggen: vanzelfsprekend - van wal met een blonde Petrus van het vat. Die drinkt lekker weg in het gezelschap van enkele borrelhapjes. Zeer eenvoudig allemaal, maar de kapitein onthoudt dat hij in een eetca- euh, gastropub zit. Veel meer verwachten zou overdreven zijn.
Petrus is overigens een zelfverklaard ‘dagschotelrestaurant’, dat de inspiratie voor de gerechten haalt uit grootmoeders keuken. Elke dag wordt er dus een verschillende verse dagschotel geserveerd, en vandaag staat er iets Aziatisch op het menu. De kapitein rijmt ‘Aziatisch’ echter niet direct met grootmoeders keuken. De gemiddelde Vlaamse grootmoeder zal in haar tijd eerder gillend weggelopen zijn als ze onverhoeds een Aziaat tegenkwam op straat, laat staan in haar keuken. Vlaamse grootmoedertjes hebben de neiging politiek incorrect te zijn. Dan maar iets van de vaste kaart. Verschillende pasta’s, croques, ciabatta’s en salades maar als u Captain Critic inmiddels pretendeert te kennen, en u weet dat er op de kaart bij Petrus ook steeds huisgemaakte stoverij van vers rundvlees en Petrus Oud Bruin staat, dan weet u dat de kapitein voor deze optie gaat.
De bediening verloopt perfect, en het duurt niet lang voordat het bord van de kapitein op tafel staat. De stoverij is duidelijk huisgemaakt. De structuur van het vlees en de saus is volgens de regels van de kunst en de smaak, met een zurig zoete toets, verraadt het gebruik van het Petrus Oud Bruin-bier. Zeer geslaagd. De frietjes zijn goudgeel en krokant. De fles mayonaise die op de tafel gezet wordt mag dan wel van Devos Lemmens zijn, een potje huisgemaakte mayonaise ware toch beter geweest. Bij de stoverij drinkt Captain Critic - wat is hij toch weer in een originele bui vandaag - een bruine Petrus van het vat. Eens te meer: als u de persoonlijke voorkeuren van de kapitein inmiddels pretendeert te kennen, zal u weten dat hij - meer dan enkel op het vlak van bier - blond boven bruin verkiest. In dit geval is de bruine Petrus echter een aangename opvolger van de blonde versie, die uiteraard ook perfect samen gaat met de stoverij.
Er is nog wat plek voor een nagerecht en een warme appeltaart met vanille-ijs lijkt een aardige afsluiter. Dat is het best ook. Niet wereldschokkend, maar dat zal een appeltaart zelden zijn. Dat Petrus eerlijke dagelijkse kost serveert is na een test geen leugen gebleken. Het is zelfs lekkere dagelijkse kost. De stoverij van Petrus zou Captain Critic alvast elke dag op zijn bord willen zien.
Reacties
Een reactie posten