Top en flop van 2019

Captain Critic's Top 3

1: Chambre Séparée

Wanneer Kobe Desramaults in de running is, maakt de concurrentie geen schijn van kans. Een bezoek aan Chambre Séparée bestaat uit een bijna decadente orgie van hoogtepunten, die het aanzienlijke prijskaartje meer dan rechtvaardigen. Breek dus gerust dat spaarvarkentje van uw kinderen open en breng snel een bezoek aan dit unieke toprestaurant, dat voor de kapitein hoegenaamd niet moet onderdoen voor de concurrenten in de categorie beste restaurant van België (Hof Van Cleve), en zelfs ter wereld (El Celler De Can Roca). Die traantjes van uw geliefde kroost zal u er met plezier voor over hebben.

2: Souvenir

Vilhjalmur Sigurdarson mag in 2019 pronken met de titel ‘best of the rest’. Dat klinkt misschien wat denigrerend, maar is dat absoluut niet. Tweede eindigen na Kobe Desramaults is zoals een wielerwedstrijd verliezen van Remco Evenepoel: een natuurlijke evidentie. Verwacht in dit ‘alternatief’ restaurant geen vlees, het zijn groenten (en vis) die de hoofdrol spelen. Een chef die erin slaagt een aubergine te laten lijken op een perfect gebakken tournedos verdient de waardering van Captain Critic. En wie dacht dat Ijslanders enkel gefermenteerde haai en gekookte schapenhoofden klaarmaakten, vergist zich schromelijk. Vilhjalmur Sigurdarson kan meer, véél meer.

3: Kin Khao

Gai sate, nam chim sate, larb moo, thod mun kung, por pia sod, kaeng phanaeng gai, tom yam thalay, ped pad prik thai dam, pad kraphao moo gorb. Geen namen van go-go bars in Pattaya, wel van fantastische gerechten bij Kin Khao, vanaf heden drager van de officiële titel ‘beste Thaise restaurant van Gent’. Ga vooral voor het ‘Kin Khao experience menu’, een verrassingsmenu dat een uitgebalanceerde keuze van de chef en een totaalbeleving van de fijnere Thaise keuken moet brengen. De gerechten zijn stuk voor stuk smaakbommen, de sfeer in het restaurant informeel en ontspannen.

Captain Critic's Flop 3

1: Konak

Een lelijk pand aan een lelijk rondpunt met een parking vol felgekleurde patserbakken (mét gepersonaliseerde nummerplaat, uiteraard). Officieel een steakhouse, maar er staan slechts twee steaks op de kaart: ‘Amerikaanse steak’ en ‘Amerikaanse steak overgoten met kaassaus’ (¿qué?). Vreemdsoortige taferelen waarbij het voltallige keukenpersoneel, onder begeleiding van een loeiharde mix tussen hiphop en rave, enigszins ritmisch bewegend de keuken verlaat om zich, elk voorzien van een reusachtige plateau met in het midden strategisch een ananas gepositioneerd, een weg te banen door de zaal richting een tafel waar blijkbaar iets te vieren valt. Een terechte eerste plek dus.

2: IKEA Restaurant

Ja, ook Captain Critic begeeft zich al ’s naar IKEA. En ja, wanneer de kapitein naar IKEA gaat, doet hij net hetzelfde als de gemiddelde gepensioneerde IKEA-klant: köttbullar eten. En nee, doe niet alsof u nog nooit in een IKEA-restaurant hebt gegeten. En ja, het bord van de kapitein ziet eruit als een bord uit een grootkeuken. En ja, Captain Critic’s frieten zijn diepvriesfrieten. En ja, de gestoomde groenten (wortel, broccoli, bloemkool en erwten) zijn niet spectaculair. Maar toch: de köttbullar met bruine saus en bosbessenjam zijn guilty pleasure-gewijs lekker, net als de legendarische Daimtaart. Maar wil dat zeggen dat eten bij IKEA een aanrader is? Neen, dat nu ook weer niet.

3: Holy Guacamoly

Dat de eigenaars van Holy Guacamoly Belgen zijn en geen Mexicanen blijkt al uit het feit dat ze nacho’s verwarren met tortillachips. In Tijuana of Ciudad Juarez word je voor minder onthoofd en ondersteboven aan een brug gehangen. Niets smaakt slecht, maar er is wel een manifest gebrek aan smaak en kruiding. Iets wat je toch niet direct associeert met de Mexicaanse keuken. De kapitein was bijna met zijn burrito naar de dichtstbijzijnde pittazaak getrokken om er wat andalouse-saus over te laten gieten. Vreemd is bovendien dat je in een zaak met de naam Holy Guacamoly extra moet betalen wanneer je guacamole op je burrito wilt. Holy Guacamoly? Gracias, pero no gracias.