Chambre Séparée

Lieutenant Luxury Food heeft veel zwakke plekken - niet in het minst de strategisch weinig deugdelijke neiging om zijn zwakke plekken bloot te leggen voor ieder die het horen wil - maar als iemand de luitenant vertelt over zijn favoriete restaurant, al was het maar in een bepaalde streek, dan moet de luitenant dit restaurant eens bezocht hebben. Maar wat Lieutenant Luxury Food naar Chambre Séparée doet brengen, is meer markant dan zo maar een favoriet restaurant. Na goed vier jaar een openbaar onderzoek gehouden te hebben, ongesubsidieerd, met een verslag op eer van elke episode, wist Captain Critic Chambre Séparée uit te roepen tot het beste restaurant van Gent. Bij een dusdanig gefundeerde stelling is de luitenant niet te houden.

En of het waar is. Spektakel in de keuken en spektakel op het bord. Het hele restaurant speelt op de zintuigen. De platendraaier zet de sfeer, de mooiste setting in het lelijkste gebouw. In de centrale oven likken de vlammen aan het hout, ze stralen een geruststellende hitte uit. En elke chef geeft een persoonlijke toelichting bij elk van de twintig gangen die in een niet te versmaden tempo op de gasten worden afgevuurd. Het lijkt alsof dit team al jaren draait.

Er wordt met wisselende gerechten gewerkt, waardoor ondanks de korte tijdspanne tussen het bezoek van de kapitein en dat van de luitenant, hier en daar het menu toch is aangepast. Dit maakt de prestatie, goed twee maand na opening, des te meer indrukwekkend, en toont aan dat Kobe Desramaults nog meer in zijn mars heeft, als binnen 3 jaar in Chambre Séparée de laatste maal het vuur in de oven aangewakkerd wordt. Gent zal huilen als die mars de stad uit trekt.

Om geen afbreuk aan de recensie van de kapitein te doen, en omdat twintig gangen minder snel beschreven kunnen worden, dan dat Chambre Séparée ze weet te bereiden, beperkt de luitenant zich tot de hoogtepunten. In de tweede gang komt een capucijnenblad, ogenschijnlijk nauwelijks belegd, tot je het blad in één loutere hap wegslikt en de volle smaak van aubergine verbluffend domineert. Een niet te stuiten stroming van al het geschapene. Het komt samen op deze delicate discus.

Het tweede hoogtepunt volgt snel. Tijd is een rivier. Het ene is niet eerder zichtbaar dan op het moment dat het snel voorbij wordt gesleurd en het andere komt eraan drijven om op zijn beurt weer te worden weggeveegd. Het is een lauwwarme flan van courgette, rijkelijk afgetopt met Belgische kaviaar. Superlatieven ontbreken, je moet het zelf gaan proeven.

Een meer dan vermeldenswaardige, zoete langoustine in drie bereidingen vormt het orgelpunt van de eerste aktes, waarna lotte de brug vormt naar wat de luitenant de hoofdgerechten zou noemen. De edele platvis is kort geschroeid, en de snijbonen zijn merkwaardig geroosterd. De vurige smaak wordt in toom gehouden door een volle hollandaise, uitgesproken aangerijkt met mosterd. Een vierde hoogtepunt, waarna het niet meer stil valt.

Nooit gedacht dat een tuinboon een steunpilaar van een menu in twintig gangen kon zijn, waarlijk meesterlijk. De tutjespap verschoont elke West-Vlaming die liever in Gent komt wonen. Een simpele tomaat gevuld met paprika heeft de luitenant chef Desramaults goed 16 keer in de warme oven zien omtoveren tot een waarlijke smaakexplosie, en de pertinent op hooi gerijpte duif mag je gewoon met de handen opeten. Vijf, zes, zeven, acht.

Het menu wordt stilaan afgerond. Angelica-ijs en ijzerkruidsorbet wordt overstrooid met een verkruimelde meringue waarin venkel is verwerkt. Het geheel zorgt voor een nasmaak die lang blijft zinderen. Fris zonder koud, vol zonder vet. Genieten. Het heilige verbenakruid wordt hernomen in het bosbessentaartje, goed voor het laatste gerecht, en het tiende hoogtepunt.

De kapitein heeft gelijk. Chambre Séparée kan meer dan wedijveren met de grootste huizen, zou niet misstaan in een eigen aflevering van Netflix’ Chef’s Table, en is afgetekend het beste restaurant van Gent. Quod erat demonstrandum.
 

Noot van Captain Critic: aangezien het bezoek van Captain Critic zich in dezelfde maand afspeelde als dat van Lieutenant Luxury Food, was het menu van de luitenant nagenoeg gelijk aan dat van de kapitein. Voor meer fotomateriaal kan u zich wenden tot de Chambre Séparéé-recensie van Captain Critic.