VOS

Reizen en tafelen gaan hand in hand. Lieutenant Luxury Food zou zeven wereldzeeën afvaren op zoek naar een lekkere maaltijd. Een beetje chef deelt beide passies. Nergens komen verschillende culturen zo verreikend, opbouwend, en met wederzijds respect versterkend samen als op een uitgekiend en wel doordacht bord. Behalve dan in Italië. Daar kennen ze alleen hun eigen pasta en hun eigen tomaten, en dan nog is het niet goed als de verkeerde pasta met de verkeerde tomaten opgediend worden.

Omdat reizen niet altijd in 's mans agenda past, laat Lieutenant Luxury Food op een blauwe maandag al eens de berg naar Mozes komen. Op zoek naar een tafeltje in het Gentse dus, en het wordt restaurant VOS. Het concept is opgebouwd rond food sharing, waarbij elk gerecht afzonderlijk gebracht wordt en met alle tafelgenoten gedeeld moet worden. Het is alvast niet de Vlaamse cultuur waaruit de jonge chefs hun inspiratie voor het concept haalden.Van jongs af leert de Vlaming dat elk zijn eigen bord heeft. Sterker zelfs, dit bord moet leeggegeten worden!

De kaart is mooi opgebouwd met een vijftal gerechten per categorie: groentjes, vis of vlees. Gezien het concept is er geen onderscheid tussen voor- of hoofdgerechten. Je ziet maar per gerecht hoeveel je voor jezelf uit de brand weet te slepen. Bij het aperitief kan je er voor kiezen om enkele kleinere hapjes te bestellen (9 keuzes, waarvan 3 met olijven en 3 met ansjovis). De luitenant kiest ervoor om onmiddellijk een schappelijk geprijsde rode Côtes du Rhône met zijdezachte tannines te laten brengen, en past voor de hapjes. Wel worden enkele stukjes heerlijk, huisgemaakt focacciabrood gebracht, wat sterk doet verlangen naar wat volgt.

Het eerste gerecht is pan con tomate met stracciatella. Dit is een simpele bruschetta, maar dan met het focacciabrood van eerder. De stracciatella blijkt een burratakaas met stukjes pittige rode peper, goeie olijfolie, en afgewerkt met citroen. Het hele gerecht gewoonweg beschrijven werkt misleidend. Elke hobbykok die evenveel tijd in de mise en place als in het aperitieven met zijn gasten wil steken, vindt al gauw zijn heil in een lekkere brusschetta. Maar bij VOS zijn de ingrediënten kwaliteitsvol, en wordt voor elke stap van de bereiding de extra mile gelopen. Het resultaat schittert. De genialiteit schuilt in de eenvoud. Doordat er vlezige, maar niet al te stevige tomaten werden gekozen, lijkt de tomatensalsa echter meer op een tomatenpulp, maar als dat de prijs is die betaald moet worden voor die heerlijke smaak neemt de luitenant dit er graag bij.

Als tweede gerecht volgt een zoete salade met verse vijgen, Deense fetakaas, en peperkoek. Doorheen de salade liggen enkele markante stukjes honingraat, wat aangenaam proeft. Het geheel wordt in balans gehouden door de goeie olijfolie met citroen van weleer.

Als laatste gerecht volgt de reehamburger met gegrilde ganzenlever en waldorfsalade. De waldorfsalade bestaat bij VOS uit gestoofde groenten, waarin de luitenant niet onmiddellijk de selder of noten herkent. Het geheel blijft echter een heerlijk wildgerecht tussen een zachte brioche. Eigenlijk was de luitenant na de salade al voldaan, maar toch wist hij de burger binnen te spelen. Uit respect voor de keuken, en de Vlaamse moeders.

VOS is waarlijk een aanwinst. Het concept is leuk, en het eten is lekker. Dankzij helden als bij VOS, wordt Gent beetje bij beetje meer een wereldstad. Daar is de luitenant blij om.