Volta Summer Pop-Corn Camp


Oplettende lezers zullen zich ongetwijfeld herinneren dat Captain Critic’s bezoek aan Volta eind 2016 een dikke meevaller was. Sterker nog: Volta kaapte de eerste plek weg in Captain Critic’s Top 3 van 2016. Het is dus met goede moed dat de kapitein zich naar de Gentse rand begeeft, waar Volta deze keer een pop-up heeft opgezet in Merendree, na succesvolle eerdere edities in een Zomergems veld en een brouwerij. Volta Summer Pop-Corn Camp is de naam die de pop-up dit jaar heeft meegekregen. Toepasselijk, gezien de set-up in het midden van een Merendrees maïsveld.



Een kronkelend grindpad door het maïsveld, voorzien van lantaarns en voorbij een charmant kippenhok, leidt naar de ingang van de tent waar Volta voor een maand de intrek genomen heeft. Captain Critic mag onmiddellijk plaatsnemen in de ‘lounge-ruimte’ naast de lange houten eettafels waar hij een mooi zicht heeft op de open keuken. In de lounge-ruimte zijn de zetels vervaardigd met palletten en kussens, en de tafels met strobalen, wat voor een aangenaam authentieke sfeer zorgt. De kapitein steekt van wal met een Suffering Bastard als aperitief (Pop-Corn Gin, bourbon, kardemom en ginger ale), vergezeld van een kom gezouten kruidige popcorn, een fris tzatziki-soepje met karnemelk en een heerlijke vegetarische ‘köfte’ met een smakelijk dipsausje.




De bediening verloopt gesmeerd, het duurt dus niet lang vooraleer de kapitein meegenomen wordt naar zijn plek aan de lange gemeenschappelijke tafels. Even vlot volgt de eerste gang: escabeche van dorade royal met paprika en dashi. De vis is heerlijk: kraakvers en zeer lichtjes en subtiel gegaard door de zuren in de escabeche-bereiding. De combinatie met paprika en onder meer foreleitjes (de kapitein vermoedt althans dat het foreleitjes zijn) is zonder meer heerlijk. De portie dorade is dan ook nog eens aanzienlijk: het menu kon niet beter van start gegaan zijn.


De kapitein bestelt een rode merlot, die makkelijk combineert met de verschillende gerechten die vanavond geserveerd zullen worden, waarna gang 2 volgt: grof gesneden kalfstartaar met smeuïge avocado en vlierbloesem. Opnieuw heerlijk. Het is overigens geen al te warme zomeravond (België is Portugal niet, en gelukkig maar, of Captain Critic had hier in een brandend maïsveld gezeten) waardoor het aansteken van de terrasverwarmers welgekomen is. De hoge maïs houdt de occasionele wind dan wel wat tegen, wat extra warmte is geen overbodige luxe op een gemiddelde zomeravond in Merendree.


Met de extra warmte is de kapitein meteen ook gewapend voor het vervolg van het menu, met eerst en vooral boterzachte schelvis met tomaat en Taggiasca-olijf. Qua presentatie is het bord (zoals alle borden overigens) een plaatje: compositie, kleur: het klopt allemaal perfect. De vis, tomaten en olijven zorgen voor eenvoudige, pure smaken. Meer moet dat ’s zomers in een maïsveld in Merendree soms niet zijn.


Het hoofdgerecht van de avond is lamsbout met gelakte aubergine, artisjok en courgette. De lamsbout (traag op 57° gegaard) is behoorlijk vettig (wat gewoon een kenmerkende eigenschap van lamsbout is natuurlijk), kan voor sommige mensen zelfs wat té vettig zijn, maar Captain Critic is niet één van die mensen. De kapitein is immers de mening toegedaan dat vet voor smaak zorgt. Iets wat eigenlijk geen mening is, maar simpelweg een vaststaand feit. Captain Critic vindt dit dus opnieuw een geslaagde gang, al betwijfelt hij wel dat dit een even grote crowdpleaser zal zijn als de voorgerechten deze avond. Het dessert met verse lokale aardbeien, kumquat en een schuim van gin op een soort cake met witte chocolade is fris en - wat verwacht je anders met verse aardbeien - lekker zomers.



Qua digestief heeft de kapitein niet veel bedenktijd nodig. Er staat slechts één whisky op de kaart (bourbon is immers geen whisky), maar wanneer die whisky de Macallan 12 Year Old is, zowat Captain Critic’s favoriete whisky - of toch Captain Critic’s favoriete betaalbare whisky - dan zal u de kapitein zelden horen klagen, of het moest zijn dat hij verplicht zou worden die Macallan 12 Year Old op te drinken in het gezelschap van Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert. In voorkomend geval zou u de kapitein begrijpelijkerwijs wél horen klagen. Bij het digestief overigens een praline met witte chocolade en passievrucht, een stukje vlaai en een welgekomen flashback naar het aperitief: opnieuw popcorn, maar deze keer gezoet in plaats van gezouten.


Het is even wachten op de rekening: iedereen vertrekt ongeveer op hetzelfde moment en er lijkt maar 1 computer te zijn voor de afrekening. Zelfs in 2017 lijkt technologie in een maïsveld nog niet altijd van een leien dakje te lopen. Het is maar een heel klein minpuntje aan een uiterst geslaagde, originele ervaring. Bediening en timing verlopen in de Volta pop-up verbluffend vlot voor een restaurant en keuken in het midden van een maïsveld. In Merendree dan nog, of all places.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor