Gado-Gado


Indonesische restaurants zijn niet wijd verspreid in Gent, iets wat Captain Critic best betreurenswaardig vindt. Na de Japanse is de Indonesische namelijk zijn favoriete Aziatische keuken. Er zijn er dus niet veel, maar gelukkig zijn er toch enkele Indonesische zaken, en Gado-Gado is er daar één van. De slogan blijkt ‘Indonesian food, Ghentian mood’ te zijn. Een vlag die dan wel niet zo goed mag bekken, de lading is er wel mee gedekt. Een Indonesische kokkin in de keuken en een Gentse gastheer in de zaal, vergezeld door een zaalteam dat grotendeels bestaat uit Indonesiërs. Gelukkig zijn er ook Indonesische koks die een Vlaamse stad verkozen hebben boven een Hollandse. Want de honger van de Nederlanders naar de Indonesische keuken is nagenoeg onverzadigbaar. Geef een Hollander een saté met pindasaus, en hij zou bijna vergeten dat zijn nationaal voetbalteam niets meer voorstelt. Bijna.


Na zijn Gentse Philemon-gin tonic volgt Captain Critics voorgerecht: de lumpia mix, oftewel een combinatie van lumpia semarang (met kip, garnalen en bamboe) en lumpia sayur (met verse groenten). Beide varianten smaken best lekker, het zoetzuur sausje erbij is zacht, het krokante slaatje fris en zuur. Indonesische rode wijn is - misschien met goede reden - niet terug te vinden op de drankkaart, dus opteert Captain Critic maar voor een vertrouwde Argentijnse malbec, die best lekker wegdrinkt bij het hoofdgerecht: saté campur. Saté campur is, net als het voorgerecht, een combinatie van twee verschillende gerechten die ook afzonderlijk op de kaart staan. Maar waarom kiezen als dat niet hoeft. Saté ayam zijn Javaanse kipspiesjes met pindasaus en zoete soja, saté kambing is net hetzelfde, maar dan met lamspiesjes in plaats van kip.


Beide varianten zijn heerlijk. Een niet onaardige portie van zes satés met lekker mals vlees. Beide sausjes smaken naar meer en combineren perfect met elkaar. En dat samen met crunchy stukjes pinda … De kapitein moet zich inhouden om de tong in de mond te laten, waar die thuishoort, en zijn bord niet schoon te likken. Het is moeilijk om een favoriet te kiezen, maar als het echt moet zou de kapitein toch maar voor de klassieke versie met kip gaan. 250 Miljoen Indonesiërs can’t be wrong. De apart geserveerde kleefrijst neutraliseert mooi alle smaken. Om af te sluiten een guilty pleasure als dessert: pisang goeloeng madoe met ‘es’ (banaanloempia met honing en vanille-ijs). Smakelijk zonder meer. Het formaat van de afsluitende Jack Daniel’s is niet zo goed voor Captain Critics lever, maar wel voor zijn humeur. De kapitein drinkt graag twee porties whisky voor de prijs van één.


De uiterst vriendelijke ober zorgt trouwens mee voor een aangename avond. Hij lijkt half mens, half grijnslach te zijn. Hij lacht bijna evenveel als Hein Vanhaezebrouck die net te horen heeft gekregen dat het buffet à volonté is. Bijna.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Pita Pantera

Keyaki

Konak

Commotie

Pastoor